Topmodel smartphones getest: Apple, Samsung en de rest

Van een dure smartphone verwacht je dat hij supersnel is, strakke foto’s maakt, het beste scherm biedt en lang van updates wordt voorzien. Maar het zou mooi zijn als ze ook wat meer innovatie bieden dan alleen maar mooier en meer. We hebben de topmodel smartphones van Apple, Google, Huawei, LG, OnePlus, Samsung, Sony en Xiaomi naast elkaar gezet.

Of je favoriete telefoon nu een bijzonder groot display moet hebben of een bijzonder compact ontwerp, iedereen stelt net weer iets andere eisen. Sommige fabrikanten houden daar rekening mee door hun high-end modellen in verschillende formaten aan te bieden. Er zijn zelfs smart­phones die je kunt vouwen, waardoor ze alsnog weer in je broekzak passen, maar die techniek moet zich nog bewijzen. Bovendien hebben ze op andere punten vaak net iets minder te bieden.

In dit artikel testen we acht (niet-vouwbare) high-end smartphones: de Apple iPhone 11 Pro Max, Google Pixel 4 XL, Huawei P30 Pro, LG G8X, OnePlus 7T, Samsung Galaxy S10+, Sony Xperia 1 en Xiaomi 9T Pro. Helaas was de nieuwe S20 van Samsung niet op tijd binnen voor deze vergelijkende test. Qua prestaties zijn er nog meer vergelijkbare modellen te vinden, zoals de Oppo Reno 10x Zoom, die in de test mee zouden kunnen, maar we wilden het aantal enigszins overzichtelijk houden.

Apple, Google, Samsung en Sony hebben ook kleinere versies in het assortiment, die slechts op enkele details verschillen, zodat je daar nog voor kunt kiezen op basis van gewicht en grootte: de ­iPhone 11 Pro, Pixel 4, Galaxy S10 en Xperia 5. Let wel op, want de iPhone 11 (zonder Pro-aanduiding) en de Galaxy S10e bieden minder performance. Er zijn modellen die nog groter zijn dan de S10+, nog mooier zijn en een opbergplek voor de meegeleverde stylus bieden (Note 10(+)), maar die nemen we verder niet mee.

De geteste smartphones hebben een hogere processorsnelheid dan hun voorgangers, maar verder valt er niet veel aan vernieuwingen te vinden. Een van de weinige innovaties is de radarchip van ­Google, waarmee je de Pixel met handgebaren kunt bedienen zonder het apparaat aan te raken. Sommige fabrikanten hebben al besturing via gestures uitgeprobeerd en daarvoor de frontcamera of de bewegingssensor van de mobiele telefoon ingezet. Dat leidde tot wisselend succes. Bij de Samsung Note 10 moet je daarvoor zelfs de stylus eruit halen, diens knop ingedrukt houden en dan gecontroleerd rondzwaaien.

Googles Motion Sense gebaarherkenning is daarentegen eenvoudig in gebruik en betrouwbaar. De Pixel maakt daar echter maar zelden gebruik van. Voorbeelden zijn je wekker uitschakelen of het volgende liedje afspelen. Google zou andere nuttige gebaren kunnen instellen die door je broekzak kunnen werken.

Sommige fabrikanten proberen slimmere software uit, soms onder het nogal obscure in plaats van verhelderende label ’AI’. Dat kan kleine voor­delen bieden op het gebied van bijvoorbeeld ­foto- en videobewerking, maar die vallen eerder onder de noemer evolutie dan onder innovatie. Veel zaken blijven niet voorbehouden aan de topmodel smartphones, maar komen vroeg of laat terecht in de andere apparaten van de betreffende fabrikant.

De indrukwekkende transcriptiefunctie van Google zet bijvoorbeeld gesproken woorden direct om in tekst en maakt het zelfs mogelijk om naar geluiden te zoeken. Dat werkt geheel offline, omdat Google de hoeveelheid spraakherkenningsdata die ook door Google Assistent worden gebruikt, heeft teruggebracht van 100 naar 0,5 GB.

De verbeterde nachtmodus van de Pixel 4, die wordt geadverteerd als Astro-modus, gaat ook op oude apparaten terechtkomen. De sterrenhemel kan niet echt zoals hij is worden vastgelegd, omdat de lenzen van de smartphones niet goed genoeg zijn. Maar het resultaat is zelfs bij foto’s van normale objecten indrukwekkend: de Pixel 4 ziet beter in het donker dan het menselijk oog. De Huawei P30 Pro biedt een vergelijkbare goede nachtmodus, gevolgd door de iPhone 11 Pro, die het avondlicht bijzonder goed vastlegt. Op iets meer afstand volgt de Galaxy S10+.

Bij optimaal licht levert de hoofdcamera van de Pixel 4 het meest natuurlijke beeld zonder zichtbare ruis en met slechts enkele artefacten in schaduwen. De foto’s van de Galaxy S10+ komen er dicht bij in de buurt. Digitale camera’s zoals de Sony RX100 VII maken wat meer levendige foto’s. De iPhone 11 Pro gooit er wat meer licht tegenaan, maar verscherpt te veel, wat er vooral bij weinig licht raar uitziet. De P30 Pro maakt foto’s met nog meer contrast en verscherping, maar laat niet zo veel steken vallen als de iPhone bij slecht licht.

Op topmodel smartphones tref je zelden maar een enkele camera aan, meestal beschik je over extra’s zoals een groothoek-, tele- of macrolens.

De camera’s met telelens vertonen vergelijkbare resultaten met een iets mindere kwaliteit. Ze leveren echter nog steeds veel betere foto’s dan de digi­tale zoom van de hoofdcamera. Vooral de P30 Pro met een vijfvoudige zoom biedt echte meerwaarde. Bij daglicht schiet de lens scherpere foto’s dan de competitie met digitale zoom. De iPhone Pro heeft op zijn beurt de meest lichtsterke zoom-optie. De ultrabrede hoeken vervormen sterk en leveren iets verbleekte kleuren op. In sommige situaties levert dat originele of spannende foto’s op, maar voor andere onderwerpen blijft de panorama-modus van de hoofdcamera de betere keuze.

De hoofdcamera’s van de OnePlus 7T, de Sony Xperia 1 en de Xiaomi 9T Pro kunnen bij goed licht de koplopers bijbenen. Maar bij weinig licht blijven ze achter, waardoor de onderwerpen minder gedetailleerd zijn. De LG G8X is de hekkensluiter.

De fabrikanten willen zoveel mogelijk display op de voorkant proppen. Maar hoe? Huawei, LG en OnePlus plaatsen de frontcamera in een druppel­vormige uitsparing, Apple in een relatief grote notch. Samsung slaat een klein gat in het display. Op de Xiaomi is de camera zelfs helemaal niet zichtbaar, hij plopt uit de behuizing. Om de illusie van een randloze weergave te versterken, zijn de randen van de P30 Pro en S10+ gebogen.

De Xiaomi 9T Pro heeft geen notch in het scherm, de frontcam schuift omhoog als je hem activeert.

De fabrikanten zijn het eens over de displaytechnologie. Oled-schermen domineren de markt nu. De oled-displays maken indruk met hun rijke kleuren en diepe contrasten. Met een maximale helderheid tussen 650 en 830 cd/m² (gemeten bij een zwart-witverdeling van 50 procent elk), lichten ze in alle situaties helder genoeg op. Alleen de Pixel 4 zit daar onder met 384 cd/m², dat zou meer mogen zijn voor gebruik in direct zonlicht.

Google en OnePlus zijn mogelijk een nieuwe trend gestart: de schermen van hun apparaten hebben een verversings­frequentie van 90 hertz. Die waarde kwam je eerder alleen tegen bij smartphones gericht op gaming. De hogere snelheid maakt scrollen vloeiender en kan een voordeel zijn bij het spelen van games. Apps moeten de hogere verversings­snelheid wel ondersteunen. In een directe vergelijking met een 60Hz-paneel is het verschil zeker te merken. Maar als we geen Pixel 4 of OnePlus 7T bij de hand hadden om te vergelijken, hadden we de hogere verversings­frequentie niet ‘gemist’.

De accuduur is voor de meeste gebruikers waarschijnlijk relevanter bij dagelijks gebruik. De fabrikanten hebben die verbeterd, soms zeer behoorlijk. Een accu­capaciteit van 4000 mAh en hoger is geen uitzondering meer, maar al standaard. Vooral LG heeft goed werk verricht. De LG G7 ThinQ trok eerder nog negatief de aandacht met zijn slechte uithoudings­vermogen, maar de G8X ThinQ heeft een bijna verdubbelde accuduur. De 9T Pro houdt het in algemeen nog wat langer uit. Apple heeft ook de accuduur en oplaad­tijden aanzienlijk verbeterd ten opzichte van de vorige generatie en de iPhone 11 Pro behoort nu tot de marathonlopers.

Huawei, OnePlus en Samsung hebben hun hoge niveau behouden. Alleen de smartphone van Google houdt het niet hele­maal bij. De accuduur van de Sony Xperia 1 is zelfs zeer teleurstellend. Alle vier de accuduurmetingen (gamen, ­video, wifi, YouTube streamen – allemaal bij 200 cd/m²) bij elkaar opgeteld, hield hij maar 38,4 uur uit. Zelfs zijn voorganger, de­ Xperia XZ3, deed het beter met 41,1 uur. Daar komt nog bij dat de Xperia 1 ook niet draadloos kan worden opgeladen, terwijl dat met de voorganger wel ging. De Xiaomi 9T Pro en OnePlus 7T zijn ook niet te laden aan een Qi-lader.

Klik op de tabel voor een vergroting (in pdf-formaat).

Is de vingerafdrukscanner op zijn retour? ­Google is na Apple de tweede fabrikant die de vinger­afdrukscanner uit zijn smartphones haalt en voor gezichtsherkenning gaat. In het geval van de Pixel 4 maakt het deel uit van een bijna onzichtbare verzameling van camera’s, sensoren en scanners aan de voorkant van de smartphone. Met de combinatie van helderheids- en afstandssensor en infrarood­camera’s ontgrendel je het apparaat snel – zelfs in het donker. Volgens Google blijven de biometrische gegevens op de smartphone en worden ze nooit naar de cloud gestuurd. De iPhone en de Pixel zijn iets minder betrouwbaar te ontgrendelen dan hun collega’s met vingerafdruksensoren. Je hebt af en toe een tweede poging of een pincode nodig. En je kunt je smartphone niet op je bureau laten liggen om hem te ontgrendelen, je moet hem voor je gezicht houden.

Het is dus niet zo gek dat vingerafdruk­scanners nog de voorkeur hebben. Onder de geteste exemplaren komen in totaal drie verschillende uitvoeringen voor. De Xperia 1 gebruikt de klassieke capacitieve ­sensor. Sony heeft die aan de rechterkant van de behuizing gestopt, tussen de volume- en de aan-uitschakelaar.

De andere fabrikanten plaatsen de sensor onder het display. Meestal wordt een optische sensor gebruikt. De Samsung S10+ ontgrendelt door middel van ultra­soon geluid en daar heeft Samsung wat minpunten mee gescoord. Inmiddels is het euvel verholpen, maar er zijn meldingen bekend dat de scanner zich door onofficiële display-­beschermingsfolie van slag liet brengen. Dat gebeurde zodra je je vinger­afdrukken vastlegde terwijl er al een beschermings­folie van derden was aangebracht. In dat geval werd de vingerafdruk niet nauwkeurig herkend, maar toch opgeslagen. De telefoon reageerde daarop door je simpelweg met elke vinger toe te staan de telefoon te ontgrendelen. We konden het in de test niet (meer) reproduceren, maar het geeft een wat nare bijsmaak.

Dat technische innovatie niet altijd een verbetering is, blijkt uit het al genoemde randloze ontwerp van de voorkant. Als het display steeds meer ruimte inneemt, is er nauwelijks plaats voor een ­speaker. Vooral bij de apparaten met een luidsprekergleuf in de bovenrand van de behuizing (G8X ThinQ, 7T, S10+ en 9T Pro) moet je de smartphone heel goed op je oor drukken om je gesprekspartner te begrijpen. Bij langere telefoongesprekken wordt dat al snel oncomfortabel. Bij de S10+ gaat dat iets makkelijker dan bij de andere drie apparaten. De LG klinkt ook vrij duidelijk (als je hem goed vasthoudt), terwijl bij de OnePlus een stem wat gedempt doorkomt.

Met de iPhone 11 Pro, Pixel 4 en Xperia 1 is het plegen van een telefoongesprek een stuk aangenamer. De luidsprekers zitten in de royale notch (iPhone) of zoals vanouds in de rand boven het scherm. Terwijl de gesprekken luid genoeg en aangenaam duidelijk zijn bij de Xperia 1, is er relatief veel achtergrondgeluid voor de persoon aan de andere kant. De S10 filtert dat effectiever. Huawei heeft zijn eigen ­methode bedacht, waarbij het display als een luidspreker functioneert. Dat is prettiger voor je oor, maar klinkt wat blikkerig. Bij videobellen wordt vaak een andere speaker gebruikt of kun je het volume flink opschroeven zodat dit probleem minder speelt.

Als het gaat om pure performance, kan niemand tippen aan Apple. De 64-bit ARM-SoC heeft twee snelle en vier energiebesparende cores. Hij ligt in alle computer- en grafische benchmarks 15 tot 40 procent voor op de voorgaande SoC in de iPhone XR/XS. De Android top-performers Kirin 980, Exynos 9825 en Snapdragon 855 worden verslagen en zelfs de 855+ wordt door de A13 Bionic van Apple voorbij gestreefd. Alle Android-smartphones in de test bieden echter ook ruim voldoende power voor de toekomst. De OnePlus 7T wordt met Snapdragon 855+ geleverd in plaats van de normale 855. Dat is tijdens dagelijks gebruik helemaal niet te merken en nauwelijks terug te zien in de benchmarks (zie pdf met tabellen).

Beoordelingen van de bovenstaande en andere geteste modellen vind je ook in de rest van deze review en in het mei-nummer van c’t magazine. In onderstaande tabel hebben we gegevens verzameld van alle acht geteste topmodel smartphones.

Klik op de tabel voor een vergroting (in pdf-formaat).

De beperkende factor bij smartphones is vaak niet de performance die op een gegeven moment niet meer voldoet, maar de ondersteuning die wordt stopgezet. Dit zie je vooral bij Android-smart­phones. Maar de fabrikanten zorgen beter voor hun dure modellen dan voor de goedkopere apparaten. Google geeft het goede voorbeeld door zijn toestellen drie jaar lang te voorzien van veiligheids­patches en twee jaar lang van versie-upgrades voor Android. OnePlus belooft hetzelfde. Als onderdeel van Android Enterprise Recommended ontvangt de G8X gedurende drie jaar beveiligingspatches binnen 90 dagen.

Je mag denken wat je wilt over die periode van ondersteuning, maar het transparant communiceren daarover is op alle fronten een stap naar voren. De inspanningen van de fabrikanten om de apparaten langer te ondersteunen dan ze voorheen deden zijn te merken. Android-gebruikers kunnen echter alleen maar dromen van de ondersteuning die ­Apple voor hun apparaten biedt. De iPhone 6s uit 2015 heeft bijvoorbeeld nog netjes het recente iOS 13 gekregen.

Bij de lijst met functies zie je flinke verschillen. Of het nu gaat om geheugen kunnen uitbreiden, dual-sim-optie, hoofdtelefoonaansluiting, draadloos laden, een bruikbare USB-C-desktopmodus of IP-certificering voor de bescherming tegen stof en water: de Samsung S10+ is de enige die alle items op de lijst afvinkt. Verder heeft alleen de Huawei P30 Pro een desktopmodus. Slechts drie apparaten zijn compatibel met een hoofdtelefoon met een kabeltje (LG, Samsung en Xiaomi). Dual-sim is daarentegen bij alle apparaten te regelen, maar de tweede sim moet bij de iPhone en Pixel een eSIM zijn.

Er is nog een innovatie gaande: 5G. Maar geen enkele van de geteste smartphones ondersteunt deze snelle mobiele dataverbinding. Wel verschijnen er mondjesmaat meer smartphones met 5G. Op dit moment is het ontbreken van 5G geen nadeel vanwege de weinige voordelen bij dagelijks gebruik en het nog niet denderend snel uitrollende netwerk. Maar aan de andere kant mag je van een topmodel smartphone wel verwachten dat die wat jaren meegaat.

Pop-up camera, gezichtsherkenning, vijfvoudige tele­lens, 90Hz-display, 5G: de fabrikanten hebben wel een paar innovaties te bieden. Maar hoe nuttig die misschien ook zijn in het dagelijks leven, geen ervan zorgt dat één bepaalde smartphone duidelijk boven de rest uitsteekt. Googles bediening via gebaren heeft misschien nog wat verbeteringsslagen nodig. De stylus in de Note-serie van Samsung biedt een meerwaarde, maar dat idee is nu al zo’n negen jaar oud. Dan blijven de smartphones met een inklapbaar display nog over.

Maar zelfs zonder nieuwe innovaties hebben alle fabrikanten geweldige topmodel smartphones in hun ­assortiment zitten met weinig zwakke punten. Als je in het Apple-ecosysteem zit, heb je het goed. De selectie mag dan relatief klein zijn, maar is wel van hoge kwaliteit. De twee Pro-versies be­horen tot de beste smartphones op de markt. Als je nog tevreden bent met je huidige toestel kun je wachten op de volgende generatie, want de 11-serie is meer een succesvolle modelupgrade.

Bij de Android-smartphones is de situatie minder duidelijk. De geteste apparaten zijn allemaal top-smartphones. De Xperia 1 valt al met al af door zijn prijs, omdat Xiaomi en OnePlus meer waar voor hun geld bieden. De Pixel 4 heeft de zwaarste concurrentie vanuit eigen huis – hij is de meerprijs ten opzichte van de 3a niet waard. Multitaskers gaan voor de LG G8X ThinQ, de screencover is voor hen een mooie toegevoegde waarde. De camera is echter zwakker.

Van de P30 Pro is het maken van foto’s een duidelijk pluspunt: met de andere smartphones kun je niet net zo spectaculair fotograferen. Topcamera’s met een goede nachtmodus vind je echter ook bij de iPhone, bij de Pixel (zonder groothoek) en bij de verder onopvallende Galaxy S10+, die meer functionaliteit biedt (denk aan: hoofdtlefoonaansluiting en microSD-­kaartslot). De prijsbrekers OnePlus en vooral ­Xiaomi zijn ook de moeite waard om eens te bekijken als je kunt leven met de manco’s in hun uitrusting.

(Robin Brand, Jörg Wirtgen en Alieke van Sommeren, c’t magazine)

Blijf op de hoogte van de nieuwste informatie en tips!
Schrijf je in voor de nieuwsbrief: