Een goede smartphone voor rond 300 euro

De topmodellen smartphones zijn inderdaad helemaal top – maar het is ook top als je nog wat budget overhoudt voor iets anders. Met een goedkopere smartphone kun je meestal ook prima uit de voeten. Je moet alleen niet verwachten dat je daar alles even goed mee kunt. We hebben enkele uitblinkers getest, maar ze presteren niet allemaal hetzelfde als het gaat om accuduur, snelheid, scherm of camerakwaliteit.

Niet iedereen verlangt het maximale van zijn smartphone en wil 3D-games spelen met de hoogste details, de beste fotokwaliteit inclusief zoom en ook nog genoeg opslagruimte voor de komende 10 jaar. Het is vooral belangrijk dat je er betrouwbaar de dag mee door komt, af en toe een foto mee kunt maken en natuurlijk nog wel een tijdje updates krijgt. Dat laatste kan trouwens ook afhangen van politieke ontwikkelingen, zoals bij Huawei bleek.

We hebben vier modellen getest met een winkelprijs van rond 300 euro: de Huawei Mate 20 Lite, Motorola One, Nokia 7.1 en Samsung A7. Tot de standaarduitrusting in deze prijsklasse behoren inmiddels twee sim-slots, vingerafdrukscanner, 4G/LTE, een enkele selfiecamera en een dubbele hoofdcamera.

Een trend is die van zoveel mogelijk schermoppervlak bieden zonder nog grotere toestellen te maken. Dat betekent dat de homeknop verdwijnt, de schermranden dunner worden en de selfiecamera vaak het display onderbreekt (de zogeheten notch). Alleen bij de Samsung zijn de randen iets dikker, waardoor dat model een 6″-scherm heeft met dezelfde buitenmaten als waarin Huawei een 6,3″-scherm onderbrengt.

De Samsung A7 heeft als enige in deze test een oled-scherm en daarmee de meest indrukwekkende kleuren. Het is ook het meest heldere. De drie lcd’s zitten daar een klasse onder, waarbij het Nokia-scherm voor een lcd fraaie kleuren toont en ook helder genoeg is voor gebruik buiten in de zon. Het scherm van de Huawei heeft juist een opvallend lage helderheid, waardoor je buiten soms de schaduw moet opzoeken.

Het scherm van de Motorola heeft een lage resolutie. Je ziet nog geen pixels, maar foto’s, video’s en games tonen minder detail en teksten ogen minder scherp. Bovendien zijn de kleuren fletser en is de maximale helderheid laag. Het is daarmee het slechtste scherm in deze test, maar je went eraan als je het niet steeds met betere schermen vergelijkt.

Bij voldoende licht maken alle vier de smartphones goed bruikbare foto’s. De Nokia toont de beste schaduwdetails, de Samsung de minste ruis en de Huawei biedt de meeste scherpte en de meeste details – maar hij maakt foto’s ook wat overbelicht.

Ga je naar binnen (80 lux), dan zie je bij alle camera’s al zichtbaar ruis. De Samsung raakt door het ruisfilter verrassend veel details kwijt, de Nokia toont deels onrealistisch gladde randen ­­– dat wordt bij beide erger bij afnemende lichtsterkte. De Huawei wordt dan kleurlozer en donkerder. Motorola heeft in die situaties nog de beste resultaten. Met nog minder licht (0,5 lux) leveren alle vier de smartphones een bijna zwart beeld. Maar ook de toptoestellen komen in dat geval vaak niet verder dan hooguit herkenbare foto’s.

De Galaxy A7 heeft als enige drie camera’s in plaats van twee.

De vier toestellen hebben allemaal een tweede camera om foto’s te verbeteren en portretfoto’s te maken met een kunstmatige onscherpte van de achtergrond. Die digitale bokeh ziet er bij Nokia het beste uit. Bij Huawei is er weinig van te zien en Samsung en Motorola voegen een soort onscherp halo toe rond het onderwerp. Je kunt de camera’s niet afzonderlijk benutten.

Bij Samsung krijg je zelfs een derde camera met groothoek. Maar die vertekent sterk en is hooguit geschikt voor kiekjes van een landschap (of als demonstratie van het fisheye-effect).

De Samsung A7 heeft een lange accuduur en doet mee met de toptoestellen. De 16 uur bij het video afspelen wordt bijvoorbeeld alleen overtroffen door de OnePlus 6T en Galaxy Note 9. Ook de 14 uur bij het surfen via wifi zijn top. Motorola en Huawei doen het iets minder, maar nog steeds bovengemiddeld goed. De Nokia 7.1 blijft echter duidelijk achter en haalt bij intensief gebruik wellicht het einde van de dag niet.

Je krijgt bij alle smartphone een snellader meegeleverd waarmee de accu binnen twee uur vol is – bij Motorola en Huawei nog iets sneller. Draadloos laden ondersteunen ze niet.

Accuduur en benchmarks. Klik voor een vergroting.

Huawei en Samsung hebben processors met heel snelle cores, waardoor ze bij singlethread-benchmarks 40 tot 120 procent sneller zijn. Bij multithread-­bewerkingen valt de Samsung terug, omdat die slechts twee van deze snelle cores heeft. De Nokia doet het dan beter, omdat die ondanks hoge belasting niet afremt (bij oververhitting). Ook de Motorola, met acht even snelle cores die niet worden afgeremd, doet weinig onder voor Huawei en Nokia. Voor dagelijks gebruik voldoen ze allemaal, in elk geval in gewone apps zoals WhatsApp en Facebook. Alleen bij een rechtstreekse vergelijking met een sneller toestel merk je verschil.

Bij games is het beeld anders. Daarbij zijn alle geteste smartphones duidelijk langzamer dan de topmodellen met bijvoorbeeld een Snapdragon 845, die drie- tot tienmaal zo hoge 3D-benchmarks halen. Dat kan bij actiespellen vervelend zijn als je het detailniveau of de resolutie niet kunt verlagen. Bij de Motorola One zal dat misschien minder opvallen, omdat die sowieso een lagere resolutie heeft. De Samsung wordt daar het meest door beperkt.

De 20 GB vrije opslagruimte van de Nokia laat weinig ruimte over voor foto’s, video’s of een uitgebreide verzameling games. Een stuk beter, hoewel meer geen kwaad kan, is de circa 45 GB bij de drie anderen. Ze kunnen alle vier veel bestanden zoals foto’s en video’s op een microSD-kaart kwijt. Bij Nokia en Huawei neemt de geheugenkaart de plek in van de tweede simkaart. Alleen bij Motorola is dit extra toegevoegd geheugen echt beschikbaar voor alle apps, omdat daarop de Android-functie toegankelijk is die een kaart als intern geheugen formatteert. Het toestel klaagt zelfs bij snelle A2-kaarten dat ze hiervoor te traag werken – de controller lijkt de bottleneck te zijn. Maar ondanks die waarschuwing werkt het wel.

Ze hebben allemaal wifi op 5 GHz en bluetooth, net als 4G op de relevante frequentiebanden. Alle toestellen ondersteunen de voor Nederland en België belangrijke banden 3, 7 en 20. Nokia en Huawei hebben de bluetooth-codec AptX, die bijvoorbeeld bij games en films de vertraging tussen beeld en bluetooth-geluid verkleint. Bij de Samsung A7 zit de vingerafdrukscanner in de aan-uitknop, bij de andere smartphones zit hij aan de achterkant.

Ze ontvangen allemaal signalen van GPS- en Glonass-satellieten, sommige ook van Beidou en Galileo. In ongunstige omstandigheden vond de Nokia zijn positie wat betrouwbaarder dan de andere toestellen. De Samsung A7 had het dan als enige zo moeilijk dat dit in de praktijk vervelend kan zijn.

Motorola en Nokia installeren Android One en zijn daarmee in principe gebonden aan regelmatige veiligheidsupdates gedurende drie jaar en twee upgrades naar een volgende ­Android-versie. Android One moet het soms gebrekkige updatebeleid verbeteren.  Maar dat levert niet meteen veel op, want de geïnstalleerde versie is niet Android 9 maar Android 8.1 – en op beide ontbrak bovendien op het moment van testen nog de meest recente security patch. Die was bij Samsung wel geïnstalleerd, terwijl de Huawei zelfs nog op juli 2018 stond.

Over het geheel zijn dit redelijk goede smartphones en zijn ze geschikt voor alledaags gebruik. De mindere camera ten opzichte van de topmodellen moet je op de koop toenemen, de beste resultaten op dit punt kwamen bij deze test van de Huawei en de Samsung.

(Jörg Wirtgen, c’t magazine)