De eerste stappen van het configureren van Resilio Sync kun je regelen met de browser op het bureaublad van de Raspberry Pi door naar 127.0.0.1:8888 te gaan. Als je de SSH-toegang voor je Pi hebt aangezet, bijvoorbeeld bij andere Raspberry Pi projects, deactiveer die dan weer met raspi-config, zodat inloggen op afstand niet mogelijk is.
Om ervoor te zorgen dat Resilio Sync toegang heeft tot de bestanden van de gebruikers op Linux-clients, moet je ook de groepsinstellingen en rechten aanpassen. Tijdens het installeren worden dan de gebruiker rslsync en een groep met dezelfde naam automatisch aangemaakt voor Resilio Sync.
Om de Sync-user toegang te geven tot de bestanden van de gebruikers van Sync, moet je elk van die gebruikers toevoegen aan de Sync-groep en de Sync-user ook toevoegen aan de groep gebruikers. Daarna geef je de groep lees- en schrijfrechten. In het volgende voorbeeld wordt de directory sync in de home-directory van de gebruiker daniel vrijgegeven voor Sync:
sudo usermod -aG daniel rslsync
sudo usermod -aG rslsync daniel
sudo chmod g+rw /home/daniel/sync
Dat is hoe Resilio Sync dan werkt op Linux-clients zonder rootrechten.
De tools met grafische interface Déjà Dup en Duplicati zijn zeer geschikt om een back-up te maken van de bestanden die door de Linux-clients gesynchroniseerd zijn – bijvoorbeeld naar een externe harde schijf. Op de commandline raden we duplicity aan, die gebaseerd is op rsync en ook door Déjà Dup gebruikt wordt.
(de informatie in dit artikel komt uit c’t 10/2020, p.116, geschreven door Axel Vahldiek en Alieke van Sommeren)
Op zich een goed artiekel, ook al in de C’T op papier. Zou het artikel hier online kunnen worden uitgebreid met ShareThing? Dat is namelijk redelijk vergelijkbaar met Resilio maar geheel opensource. Technisch net zo goed maar gevoelsmatig beter.
Waarom zou dit mij boeien? Even uitleggen wat Resilio Sync is en waarvoor het dient was wel nuttig geweest.