Asus ProArt PZ13 review: Windows-tablet met 8-core Snapdragon

De ProArt PZ13 is een van de weinige mobiele apparaten die een Windows-tablet combineert met een toetsenbord, vergelijkbaar met de Surface Pro. In tegenstelling tot Microsoft levert Asus de ProArt met een pen en toetsenbord – en een oled-scherm. Meer over deze Windows-tablet lees je in deze Asus ProArt PZ13 review.

Hoogwaardige tablets die op Windows draaien met een toetsenbord dat je magnetisch kon docken waren een tijd lang een ding. Inmiddels kom je ze nog maar weinig tegen. Tot voor kort was Microsofts eigen Surface Pro praktisch de enige overgebleven vertegenwoordiger binnen deze categorie apparaten die het bedrijf ooit zelf in het leven heeft geroepen. Nu is er de relatief betaalbare ProArt PZ13 van Asus.

Hoewel hij normaal gesproken 1600 euro kost in de enige versie die momenteel beschikbaar is en die we hier hebben getest, krijg je daar veel voor terug. Hij wordt geleverd met een 1TB-ssd, terwijl de goedkoopste Surface Pro voor rond de 1200 euro slechts 256 GB biedt. Bovendien levert Asus zowel de pen als het toetsenbord mee, terwijl Microsoft daar honderden euro’s extra voor vraagt. En tot slot voorziet Asus de ProArt van een oled-scherm met krachtige kleuren. Als je dit op de Surface Pro 11 wilt, ben je minstens 1800 euro kwijt – zonder de pen en het toetsenbord.

Terwijl het scherm van de Surface Pro een beeldverhouding van 3:2 heeft, heeft de ProArt PZ13 een 16:10-scherm. Dit maakt nauwelijks verschil; beide formaten leveren merkbaar meer schermhoogte dan 16:9. Beide producten hebben een reflecterend scherm, waardoor het maken van aantekeningen niet aanvoelt als op papier.

De ProArt PZ13 is een van de eerste mobiele apparaat met de ARM Qualcomm Snapdragon X Plus X1P-42-100 met acht kernen. Die vult het bestaande cpu-portfolio naar beneden aan; eerder beschikbare Snapdragon X’s hadden tien of twaalf kernen.

Bij rekentaken waarbij alle kernen worden gebruikt, is de nieuwkomer dan ook weinig verrassend trager dan zijn familieleden. Ruim 600 punten in Cinebench 2024 is echter nog steeds een eigentijdse waarde en komt ongeveer overeen met de prestaties van de M3 in de MacBook Air.

De processor van Apple heeft echter een grote voorsprong bij taken die slechts één core vereisen, omdat de Snapdragon geen hoge turbofrequenties heeft. Desondanks krijg je nog steeds de single-threaded prestaties die de huidige x86-cpu’s van AMD en Intel leveren – de M3 doet het ook beter dan hen. Als je laptop inmiddels meer dan drie jaar oud is, zal deze sowieso een stuk minder presteren. Er is in die tijd veel gebeurd bij mobiele processors.

Vergeleken met de andere Snapdragons heeft de geïntegreerde grafische eenheid maar de helft van het aantal uitvoeringseenheden, wat in combinatie met een verlaagde kloksnelheid resulteert in minder dan de helft van de 3D-prestaties. Praktisch gezien is dit tamelijk irrelevant, omdat gaming toch al een van de zwakste punten van Snapdragon-apparaten is. Qualcomm heeft veel in te halen als het gaat om het optimaliseren van de grafische stuurprogramma’s voor games: niet alle populaire games draaien soepel en het bij de lancering beloofde Adreno Control Panel ontbreekt nog steeds. Daarnaast verhinderen kopieerbeveiliging en anti-cheatmaatregelen het starten van multiplayergames zoals Fortnite, omdat ze ARM-processors (nog) niet ondersteunen. Kortom: gamers moeten Windows-on-ARM links laten liggen.

3D-prestaties spelen een ondergeschikte rol op een tablet die bedoeld is om op te werken. Natuurlijk moeten alle toepassingen die je in het dagelijks leven nodig hebt wel kunnen draaien, maar het algemene beeld is hier veel positiever dan in de gamewereld. Niet alleen heeft Adobe inmiddels meer Creative Cloud-applicaties uitgebracht voor Windows-on-ARM, maar ook ontwikkelaars van populaire VPN-diensten zijn op de kar gesprongen en hun clients werken nu. Google Drive kan op het moment van schrijven nog niet worden geïnstalleerd, maar het bedrijf heeft toegezegd dit tegen het eind van het jaar aan te passen. Alle gangbare Office-toepassingen en webbrowsers werken sowieso.

Als je het grootste deel van je werkdag apps gebruikt die weinig rekenkracht vereisen, hoef je je geen zorgen te maken over het dichtstbijzijnde stopcontact: alle Snapdragon-apparaten zijn extreem zuinig, wat zorgt voor enorme acculooptijden. De ProArt PZ13 is geen uitzondering: we hebben een accuduur tot 27 uur gemeten.

De accuduur onder belasting is ongebruikelijk: we draaien 3DMark in een continue lus, waardoor de cpu- en gpu-cores niet volledig, maar wel continu worden belast. En toch was de batterij pas na ruim acht uur leeg – en daarbij hadden we de helderheid van het scherm ook op vol gezet. Ter vergelijking: in de x86-wereld zou drie uur een goede waarde zijn. Een ding is zeker: wat je ook doet met de PZ13 – je kunt een werkdag door zonder voeding.

Als je de batterij van tijd tot tijd moet bijvullen, kun je dit doen met elke USB-C-voeding; met de meegeleverde 65-watt-voading is de accu snel weer vol. Er is echter maar één van de twee USB-C aansluitingen permanent toegankelijk; de andere zit samen met de SD-kaartlezer verborgen achter een beschermende rubberen afdekking. Voor microSD-kaarten wordt een adapter meegeleverd. Andere interfaces ontbreken – als je HDMI of een analoge audio-uitgang nodig hebt, moet je geschikte USB-C-adapters kopen.

Wanneer je de ProArt PZ13 op de voeding aansluit, gebruikt hij standaard een andere energie-instelling dan wanneer hij op de accu draait. In dat laatste geval is de ventilator nauwelijks hoorbaar – hoewel hij dan erg stil meedraait. Je kunt naar wens ook kiezen uit verschillende profielen in het vooraf geïnstalleerde MyAsus-hulpprogramma. In de standaardmodus maakt de ventilator slechts 0,9 sone geluid, maar er zijn ook opties voor hogere prestaties met navenant hogere geluidsniveaus. In MyAsus kun je het laadniveau beperken tot 80 procent, waardoor de batterij langer meegaat als je de ProArt vaak aan de voeding of een dock aansluit. Beide USB-C aansluitingen ondersteunen de snelle USB4-modus en werken daarom ook met Thunderbolt-docks.

In tegenstelling tot de Surface Pro is de standaard bij de ProArt geen onderdeel van de behuizing van de tablet, maar een apart onderdeel dat op zijn plaats wordt gehouden door magneten aan de achterkant. Het bovenste deel van de standaard bevat uitsparingen voor de camera aan de achterkant en de luchtinlaat van het koelsysteem. Aan de linkerrand zit een lus waar je de stylus stevig in kunt hangen. Als die daar zit, kun je echter maar moeilijk bij de interfaces – vooral die met de rubberen afdekking.

Het verlichte toetsenbord is niet eenvoudig in een hoek neer te zetten, maar ligt altijd plat op tafel. Het is stijf genoeg om flink te typen. Het cursorblok zit op één toetsenrij. De afmetingen en het gewicht zoals in de tabel genoemd zijn inclusief alle onderdelen (toetsenbord, standaard, pen).

De goedkoopste laptopchip van Qualcomm de Snapdragon X Plus X1P-42-100 is vergeleken met zijn grote broers minder krachtig wat de cpu- en gpu-prestaties betreft, maar biedt een solide basis voor aantrekkelijke mobiele apparaten met een lange batterijlevensduur en fatsoenlijke rekenkracht. Het hangt van de OEM’s af hoe ze de apparaten ontwerpen die ermee zijn uitgerust. Asus haalt alles uit de kast om energie te besparen met de ProArt PZ13, maar de Windows-tablet is dan ook niet een apparaat voor de massamarkt met een prijskaartje van drie cijfers.

De ProArt PZ13 opereert in dezelfde niche waar verder alleen Microsofts Surface Pro in zit: een tablet van hoge kwaliteit die met een magnetisch docking-toetsenbord tot een volwaardige Windows-laptop transformeert. Heel goedkoop is hij niet, maar voor de Surface Pro 11 met dezelfde functies ben je aanzienlijk meer kwijt.

+ Lange accuduur
+ Mooi oled-scherm
±Niet de krachtigste configuratie

Meer van zulke hardware reviews?

Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief: