Aan het scherm is niets veranderd. Dat was ook niet nodig: Samsungs oled-schermen hebben krachtige kleuren, diep zwart en een hoge maximale helderheid. De resolutie van 2960 × 1440 pixels leidt tot een pixeldichtheid van 568 dpi voor de S9 met 5,8 inch en 531 dpi voor de 6,2-inch S9+. Standaard is het display ingesteld op 2220 × 1080 pixels (426 respectievelijk 398 dpi), maar dat kun je aanpassen via ‘Instellingen / Display’. Met de maximale resolutie worden de accuduur en 3D-benchmarks iets minder, maar is het beeld net iets scherper.
De smartphones hebben Android 8.0, maar zonder de daarbij geïntroduceerde kleurprofielen. Je kunt via ‘Instellingen / Scherm-modus’ wel schakelen tussen erg verzadigde standen of de Basis-modus, die foto’s natuurlijker doet lijken, maar waarmee andere scherminhoud vrij flets oogt. Met schuifregelaars kun je de kleurbalans zelf aanpassen.
Samsung heeft Android zoals gebruikelijk aangepast, maar levert vrij weinig bloatware mee. Toch is 14 van de 64 GB bezet. De 256GB-uitvoeringen van de Galaxy S9 en S9+ zijn in Nederland (nog) nauwelijks verkrijgbaar.
Net als bij de voorgangers laat Samsung de Android-optie achterwege om de geheugenkaart als intern geheugen te formatteren. Geïnstalleerde apps kunnen wel naar de kaart worden verplaatst als ze dat ondersteunen. Daarnaast wordt de geheugenkaart gebruikt voor het opslaan van foto’s, video’s en muziek. Sommige apps kunnen bestanden en data op microSD bewaren (zoals offline Netflixvideo’s), maar je moet dat steeds per app instellen. Bij dualsim-uitvoeringen moet je kiezen tussen een tweede simkaart of een microSD-kaart.
De gezichts- en irisherkenning werken wat sneller dan voorheen. Als een toestel op tafel ligt, moet je er overheen buigen (of het oppakken). Een vingerafdrukscanner aan de voorkant zou in die situatie handiger zijn. Aan de linkerkant in het midden zit weer een knop voor Samsungs assistent Bixby, waar je in Nederland weinig aan hebt. De knop is wel te deactiveren, maar raar genoeg moesten we daar eerst een Samsung-account voor aanmaken. Een andere functie eraan toewijzen is standaard niet mogelijk. Apps die dat wel mogelijk moeten maken werken niet betrouwbaar.
Een positieve verandering is de geluidsweergave. Muziek en films hebben meer lage tonen en klinken min of meer stereo, als je het toestel tenminste in liggende stand vasthoudt.
De vertrouwde speaker onder bij de hoofdtelefoonaansluiting en een speaker boven het display zorgen voor het geluid, maar ze klinken verschillend. Die boven het display heeft weinig lage tonen, de onderste minder hoge. Samen bieden ze een voor smartphones goed geluid met redelijke lage tonen en zonder vervorming, maar echt stereo is het natuurlijk niet. Niet geschikt voor een feestje, maar beter geschikt om een hotelkamer of vakantiewoning mee te vullen dan zijn voorganger.
