Platform: Windows, PS4, Xbox One / Uitgever & ontwikkelaars: Bethesda / MachineGames / Arkane Studios / vanaf € 30
De dochters van B.J. Blaskowicz gaan uitvogelen waar hun nazi-killer van een vader uithangt. Al snel hebben de dames de eerste informatie boven water en wordt het al schietend de detailrijk vormgegeven omgeving van Parijs verkennen.
De game gaat uit van twee spelers, co-op met een vriend of ‘alleen’ met een AI-maatje. De populaire neo-jaren-tachtig-stijl is leuk uitgewerkt met allerlei foute advertenties, cassettebandjes met catchy nummers en VHS-filmparodieën.
Genoeg te verzamelen: floppy’s met informatie, game art maar ook muziekcassettes en videobanden
Toch bekruipt je het gevoel dat deze game wat mist vergeleken met de voorgangers. De twee dames komen stoer en wat maf over, maar de dialogen zijn matig en de karakters hebben weinig diepgang.
De wijken zijn beperkt in grootte, waardoor je na een succesvolle missie een grote kans loopt bij een vervolgmissie door dezelfde straten te moeten. Ook is het soms onduidelijk waar je precies naartoe moet. We hadden graag wat meer afwisselende omgevingen gezien.
Je loopt door de straten van Parijs, kunt ondergronds de tunnels in maar het ook hogerop zoeken op de daken.
Je tot de tanden toe bewapend (samen) een weg schieten door hordes nazi’s met liters bloedvergieten blijft natuurlijk de hoofdmoot van een Wolfensteingame. Sommige vijanden vereisen halve pakhuizen aan kogels, waardoor je al snel creatief wordt met de omgeving, verschillende tactieken uitprobeert en je meswerp-skills opschroeft.
De vijanden respawnen regelmatig, dus je kunt niet even rustig de toerist uit gaan hangen.
We missen stiekem af en toe wat echte stealth, maar heerlijk bruut knallen met een maatje blijft prima vermaak. Zeker voor de scherpe prijs van de game en gezien het feit dat je met de Deluxe-versie iemand mee op avontuur kunt nemen die de game niet heeft gekocht.
