Assassin’s Creed Shadows review: fraai geslaagd Japans avontuur

We hebben er iets langer op moeten wachten dan gepland: maar eindelijk is de nieuwste telg uit de Assassins’s Creed-familie er. Dit keer is de setting het feodale 16^e eeuwse Japan, en mag je aan de slag als de lichtvoetige ninja Naoe, of de Afrikaanse bonk van een samurai Yasuke. Meer over deze nieuwe game vertellen we je in deze Assassin’s Creed Shadows review.

Shadows is alweer de veertiende game uit de Assassin’s Creed-gamereeks, met vrij snel na de aankondiging de nodige poeha over het feit dat er een Afrikaanse man als sumurai een hoofdrol speelde in het verhaal. Er heeft wel degelijk een donkere samurai bestaan, en bij games gaat het niet zozeer om de realiteit, maar vooral creatief leentjeburen van het verleden en wel de nodige geschiedenis-research als het gaat om omgevingen, bouwstijlen en meer. De gamestijl van een open wereld is hetzelfde als bij Origins (Egypte), Odyssey (Griekenland) en Valhalla (Engeland, als viking).

Voor de betere immersie is het aan te raden om niet voor de Engelse dubbed versie te gaan: alhoewel de Engelse versie verre van ongeïnspireerd overkomt, past het toch wat beter om de originele taal erbij te pakken. De diverse extra karakers zijn netjes uitgewerkt en geen kartonnen randfiguren: al snel krijg je met een aantal van hen een hechte band, niet gek gezien de omstandigheden waarin iedereen verkeert.

De omgevingen zijn weer prachtig gedetailleerd weergegeven: van het wisselen van de seizoenen, dag- en nachtcyclus, het water, de tempels en nederzettingen, schepen en de enorme hoeveelheid bos en bergachtig gebied. Door de game reizen van plek 1 naar 2 is absoluut geen straf, vaak dwaalden we af van de missie waar we naar onderweg waren om de lokale mooie waterval of ander mooi uitzicht te bekijken. Dit keer kun je niet alleen sneller reizen van de zogenaamde viewpoints (hooggelegen plekken waar je naartoe klimt en een mooi uitzicht met wat er te vinden zal zien verduidelijk ziet) maar ook diverse basissen in de nederzettingen om je scouts en rantsoenen aan te vullen, of weer wat extra kleine missies voor resources op te trommelen.

En als grappig extraatje wat ons opviel tijdens de review van Assassin’s Creed Shadows is dat er diverse honden en katten te bevrienden zijn, die ook weer een plekje kunnen krijgen in je grote thuisbasis: daarover later meer.  De gameplay voelt vertrouwd aan als je de nodige Assassin’s Creed-games hebt gespeeld, maar ook nieuwe spelers zijn al snel thuis in het systeem van: kijken waar de vijanden uithangen, welke onderdelen van de omgeving je kunt gebruiken om voorzichtig dichtbij te sluipen en zo ongezien mogelijk je taken uit te voeren. Ook de manga-achtige visuele stijl als je een bad guy van je lijstje kunt afstrepen met een laatste steek of klap is een leuke visuele afwisseling.

We konden vrij ongestoord spelen, we hebben slechts kleine bugs opgemerkt: we raakten nog wel eens verstrikt in het groen (en dan echt hangend, niet dat we niet verder konden door het te steile terrein) en soms maakten we vijanden dood die dan vrolijk weer opstonden waarna je ze een 2^e of zelfs 3^e keer een mes tussen de ribben kon duwen. Of ze gingen wel netjes naar de grond, maar hadden alsnog een levensbalkje in beeld en dus moest er nog een 2^e genadeslag aan te pas komen.

De dit keer twee nogal verschillende hoofdpersonages (en niet puur een keuze uit dame of heer) uit de game krijgen elk hun mooie intro, en je begint je reis als Naoe en haar achtergrondverhaal en het opgroeien met haar vader in de provincie Iga, die lijnrecht tegenover de door de Portugezen naar Japan meegenomen slaaf Yasuke lijkt te staan. Yasuke wordt namelijk onder de vleugel van de tirannieke Odo Nobunaga genomen, die aan het moordlustig plunderen is geslagen en onder andere de Iga-provincie onveilig maakt.

Uiteraard is niet alles wat het lijkt en wordt het al snel duidelijk (spoiler alert) dat de twee moeten samenwerken om te zorgen dat Japan weer vredig en stabiel zal worden. Op het moment dat de twee elkaar een tweede keer tegenkomen komt de optie om met Yasuke te spelen vrij: geen ranke, sierlijke moordenaar, maar een uitgesproken krachtige samurai die met zijn imposante brute kracht (maar toch ook een handige boog) aan het moorden slaat.

In het arsenaal van Naoe vind je naast een katana en tanto-mes en kusarigama (kettingsikkel) nog meerdere kunai (werpmessen), werpsterren, rookbommen, afleidende belletjes en een handige grijphaak om sneller te kunnen klimmen. Uiteraard mag het welbekende uitklapbare verborgen mes niet ontbreken. Yasuke heeft naast de katana de optie voor een kanabo (soort knuppel), geweer met lange loop, een halbert of een boog. Je speciale aanvallen worden beschikbaar als je de nodige adrenaline hebt verzameld door aan het vechten te slaan.

Een aantal quests of locaties in de game zijn alleen specifiek met één bepaald personage te spelen. Naoe mediteert voor kennispunten, Yasuke oefent de verschillende bewegingen met de katana en z’n boog.

We vonden zelf het spelen met Naoe veel meer het vertrouwde Assassin’s Creed-gevoel geven. Niet dat Yasuke saai is om te spelen, maar zijn speelstijl is wat minder verfijnd en minder uitdagend. Hij verbergt zich niet en is in zijn element omringd met allerlei vijanden. Het lijkt haast kinderspel hoe hij hordes vijanden in mootjes hakt, maar sluipend dichtbij komen en vanaf een hoog gebouw een mes in iemands ribben steken en gauw ongezien weer weg zien te komen blijft veel leuker om te doen. Naoe moet niks hebben van ingesloten raken: ze is sneller om zeep geholpen, dus liever één voor één de vijanden om zeep helpen zonder de rest te alarmeren, en als het dan toch neerkomt op 2 of 3 man: zo efficiënt en snel mogelijk schade toebrengen: liefst van veilig afstand.

Elk van de wapens van beide personages hebben een eigen skilltree. Daarnaast heeft Naoe deze ook voor haar assassin-opties en ninja zijn, terwijl Yasuke de samurai-skilltree heeft. Door zo veel mogelijke missies te doen, ook de kleinere zonder missie-markering zoals bidden bij tempels, verzamel je de nodige punten om je personage naar eigen inzicht te verbeteren en speciale opties te geven.

Een andere kant van verbeteren van je slagkracht is het vinden en/of maken en upgraden van bestaande gear: naast wapens en armor, gaat dit ook om zogenaamde trinkets die je bij je kunt dragen, maar ook bijvoorbeeld je paard.  Met de nodige verzamelde resources werk je ze bij naar een hoger niveau, of je trekt niet langer benodigde gear uit elkaar in wat grondstoffen zodat je die weer opnieuw kunt inzetten.

Zo is het bijvoorbeeld nuttig om te zorgen dat de items die je draagt zorgen voor het snelle opbouwen van adrenaline zodat je vaker je speciale aanvallen kunt inzetten, of dat je vergif als extra schade kunt toebrengen aan vijanden waardoor ze langzaamaan verder verzwakken. Maar ook erg handige extra’s zoals meer armor van vijanden beschadigen, of voor elk slot dat je geen legendarische gear hebt gegeven een fiks percentage meer schade toedoen.

Door ermee te experimenteren maak je je personage al snel rap sterker en efficiënter, en speel je nog soepeler door bijvoorbeeld het afronden van kasteel-missies heen waarbij je meerdere samurai moet omleggen voordat je de grote kist met mooie nieuwe spullen mag opentrekken.

Een van de kenmerken van een Assassin’s Creed-game is zowel een voordeel als nadeel: de forse hoeveelheid missies. We rekenen het ontdekken van nieuwe locaties daar even niet onder. Maar veel kleinere missies zijn zo identiek qua de vormgeving van de plekken waar je de nodige vijanden moet verslaan of spullen afhandig moet maken, dat dat al vrij snel wat saai aanvoelt. Uiteraard gaat het bij heel veel games om hetzelfde trucje herhalen, maar het is dan wel belangrijk om de locaties in ieder geval een tikje visueel te laten afwisselen om je niet al te veel een 13-in-dozijn gevoel te laten krijgen.

Het voordeel van de forse hoeveelheid locaties en de grote kaart waarop je vrij mag rondbanjeren, naja met in het achterhoofd dat je niet ruzie zoekt in een hoog-niveau tegenstander-deel van de kaart, is dat de game je bijzonder lang zoet houdt.

Je werkt zo’n beetje regio per regio de kaart af, ondertussen steeds meer kennispunten verzamelend en betere wapens en andere uitrusting (en meer medevechters verzamelend) verzamelend. Je krijgt ook een grote centrale basis die je met aardige vrijheid kunt opleuken met nuttige en slechts optisch leuk ogende toevoegingen. Door allerlei resources te verzamelen werk je de diverse onderdelen daarvan bij naar een hoger niveau waardoor je weer makkelijker resources kunt laten verzamelen die je onderweg hebt gemarkeerd voor je scouts, of kun je steeds betere wapens in elkaar zetten of kunnen je nieuwe vechtmaatjes nog sterker worden.

Het gaat al snel niet alleen meer om een eerste set slechteriken die je om zeep wilt helpen, hoe meer mensen je spreekt en medestanders je verzamelt, hoe meer kringen met allerlei uit te moorden figuren er op je overzicht verschijnt. Het blijft wel overzichtelijk, maar kan een tikje overweldigend aanvoelen. Overigens hoef je niet alles en iedereen zonder enig pardon naar de andere wereld te helpen, er zijn een aantal omstandigheden waarbij je mensen kunt sparen, en wie weet wat je dat later nog gaat opleveren.

Shadows is een geslaagde toevoeging aan de Assassin’s Creed-reeks. Het spelen met de opbouw van je basis is een fijn rustpunt, en laat je je eigen bouwcreativiteit botvieren, naast dat het nuttig is om je eigen uitrusting en beter te kunnen maken.  Alhoewel Yasuke’s speelstijl ons wat minder kon bekoren, heeft de game veel visuele pracht en praal te bieden, nodigt uit tot ontdekken en draait lekker soepel. Je krijgt veel waar (lees: veel uren) voor je euro’s en zeker de nodige uitdaging. Het feit dat sommige missies op den duur wel heel erg rinse-and-repeat worden is een minpuntje, maar als geheel is deze uitstap naar Japan ons bijzonder goed bevallen.

+ mooi verhaal, oogt bijzonder fraai
+ ontzettend veel te ontdekken
± Yasuke minder leuk om te spelen, missies wat herhalend

Meer van zulke software reviews?

Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief: