AMD Vega grafische kaart getest: ASUS ROG Strix RX Vega 56 OC

Een kaart zoals de Asus ROG Strix RX Vega 56 OC met een AMD Vega-chip kan een alternatief zijn voor kaarten met een Nvidia-chip. Hij kan games weergeven tot WHQD-resolutie (2560×1440) met maximale details. We bekijken hoe de Vega-kaart van Asus presteert en wat de plus- en minpunten zijn.

Door de hype rond cryptovaluta waren grafische kaarten met AMD Vega-gpu’s lange tijd slecht verkrijgbaar – en dan ook nog voor idiote prijzen. Maar nu de cryptovalutakoersen gestabiliseerd lijken te zijn, daalt de vraag en worden de kaarten goedkoper. Doordat AMD zijn FreeSync-technologie voor het aanpassen van de refreshrate gratis aanbiedt, zijn er veel bovendien veel monitoren met hoge refreshrates die goed samenwerken met AMD-kaarten.

Asus kiest niet zoals bij AMD’s referentiemodel voor een kleine, lawaaiige ventilator. In plaats daarvan heeft de kaart een groot koellichaam met drie grote ventilatoren. Dat zorgt voor een betere koeling, maar bij belasting wordt ook warme lucht de behuizing ingeblazen. Daarom moet je zorgen voor een goede warmte­afvoer uit de pc-behuizing, bijvoorbeeld met een ventilator achterin de behuizing of net als bij onze bouwvoorstellen een ventilator bovenin (zie c’t 3, 2018).

Het forse koelsysteem vereist ruimte in de behuizing en de kaart blokkeert drie PCIe-slots, zoals de meeste Vega-kaarten. Voor de voeding zijn twee achtpins PCIe-voedingsstekkers nodig.

Via DisplayPort versie 1.4 kunnen grafische kaarten met een Vega-gpu een 5K-display aansturen met 60 Hz of een 4K-monitor op 120 Hz. Combineer je twee van die uitgangen, dan haal je daarmee 8K op 60 Hz. Behalve twee DisplayPort-uitgangen heeft de Asus ROG Strix tweemaal HDMI 2.0b en een dual-link dvi-uitgang. Dankzij de dvi-aansluiting kun je op een (oudere) monitor met zo’n aansluiting WQXGA (2560×1600) krijgen op 60 Hz.

De Asus ROG Strix RX Vega 56 OC  heeft een kleine schakelaar aan de zijkant, vlak bij de slotplaat. Die vind je op bijna alle Vega-kaarten. Je schakelt daarmee, terwijl de pc uit staat, tussen het standaard performance-BIOS en een tweede BIOS dat is afgestemd op zuiniger en stiller werken. We namen steekproeven met de tests Firestrike Extreme en Time Spy om het effect van de BIOS-versies te controleren op de performance, geluidsproductie en het energieverbruik.

Met een schakelaar dicht bij de slotplaat kun je wisselen tussen een silent- en performance-modus.

Met het performance-BIOS presteerde de kaart circa twee procent beter dan met het alternatieve BIOS, tenminste bij de synthetische benchmark 3DMark. Bij steekproeven in games bleek het verschil ongeacht de resolutie echter maar twee of drie frames per seconde te bedragen. Dat is zo’n minimaal verschil dat het eigenlijk binnen de foutmarge valt. De reden daarvoor is dat Vega-kaarten zelden hun turbo-klokfrequenties bereiken en die maar kort handhaven, vanwege het hogere energieverbruik en de bijbehorende warmte­ontwikkeling.

De BIOS-schakelaar is een goede oplossing om te schakelen tussen maximale prestaties en minimale geluidsproductie. Gelukkig zet Asus ook in minuscule letters P-Mode en Q-Mode op de printplaat, wat wijst op ‘Performance’ en ‘Quiet’. Zo weet je waar de standen voor dienen, want vaak ontbreekt dit soort informatie. Je kunt er echter van uitgaan dat bij Vega-kaarten standaard de snellere firmware geselecteerd is, om de performance van de kaart te laten uitblinken.

Zoals we bij onze tests merkten, moet je elke keer het stuurprogramma verwijderen en opnieuw installeren als je de schakelaar omzet. Anders gaat de kaart in een niet-gedefinieerde modus, waarbij de resultaten en meetwaarden met geen van beide BIOS-versies overeenstemt. Het beste zet je voor inbouwen meteen de schakelaar op de gewenste modus.

Zie voor een vergelijkende test met uitgebreide testresultaten en tabellen c’t 12, 2018.

Over het algemeen is de 3D-performance voldoende om in WQHD-resolutie (2560×1440) met een van de hoogste detailniveaus nog vloeiende beelden te krijgen. Ook 4K (3840×2160) is haalbaar, maar dan wel met minder grafische details. Schakel je terug naar Full HD, dan haalt de kaart wel 100 fps (frames per seconde) of meer, waarmee hij ideaal te combineren is met een 144Hz-monitor met FreeSync.

Asus heeft zijn huiswerk goed gedaan en haalt het maximale uit de Vega 56-gpu. Zelfs met het stille BIOS presteert de kaart beter dan AMD’s referentiemodel. Met het performance-BIOS gaan de prestaties nog verder omhoog, maar wordt ook het energieverbruik flink opgevoerd. In onze uitgebreide test met ook Vega 64-modellen werkt dat bij die kaarten minder goed omdat ze met de standaard klokfrequentie blijkbaar al aan hun grenzen zitten. De Vega 56 neemt afstand van de GeForce GTX 1070 en kan zich meten met de GTX 1070 Ti.

De geringe prestatiewinst van het turbo-­BIOS wordt bereikt met een hoger energieverbruik (tot zelfs 45 W meer). Voor de prestaties maakt het echter weinig uit. Een bijkomend nadeel van de performance-modus is dat het koelsysteem meer warmte moet afvoeren. Overschakelen op het zuinigere BIOS loont bij de Asus ROG Strix duidelijk. Hij is daarmee bij de Furmark-stresstest half zo luid en krijgt bij de testresultaten een voldoende. Als je het geluidsniveau verder wilt beperken of de prestaties wilt verhogen, zijn er meer instellingen via AMD’s Radeon-software.

Zeker als de prijs nog verder daalt, kan Vega competitief zijn met Nvidia. De prestaties zijn vaak vergelijkbaar en ook al is Nvidia sneller, in de praktijk maakt het verschil niet uit. Bij Full HD zijn de framerates van de Asus ROG Strix RX Vega 56 OC namelijk zo hoog dat het verschil er niet toe doet. En bij 4K met hoge details presteert ook de ‘equivalente’ GeForce-kaart zo slecht dat games niet speelbaar zijn. Een tip is dan ook om meteen over te schakelen op het silent-BIOS. Je krijgt dan een lager energie­verbruik en minder geluid, terwijl het prestatieverschil eigenlijk verwaarloosbaar is.

Een kaart zoals de Asus ROG Strix RX Vega 56 OC is eigenlijk vooral interessant als je een monitor hebt met FreeSync of een voorkeur hebt voor ‘underdog’ AMD. Dankzij FreeSync kunnen beelden in games vloeiender zijn dan met een vaste refreshrate.