VS overweegt wederom verkoopverbod op routers van TP-Link

Het Amerikaanse ministerie van Handel overweegt een verkoopverbod op routers van TP-Link — een maatregel die volgens meerdere federale instanties noodzakelijk is vanwege de vermeende veiligheidsrisico’s die voortkomen uit de nauwe banden van de fabrikant met China.

De Chinese fabrikant TP-Link dreigt in de Verenigde Staten te worden geconfronteerd met een verkoopverbod op zijn routers — niet vanwege technische tekortkomingen, maar uit angst voor een mogelijk veiligheidsrisico dat van de apparaten zou uitgaan. Toch blijft onduidelijk of het Witte Huis — met de volgens president Donald Trump “positief verlopende” handelsbesprekingen met China in het achterhoofd — bereid is dat risico te nemen en een nieuw conflict te ontketenen.

Meer dan een half dozijn Amerikaanse federale instanties schaarden zich achter het voorstel om de verkoop van TP-Link routers te verbieden en het merk dus uit de netwerken van de VS te weren — een opmerkelijk brede coalitie die volgens The Washington Post haar zorgen baseert op de nauwe banden van de fabrikant met het Chinese vasteland. Het ministerie van Handel liet een interdepartementale risicoanalyse uitvoeren — een bureaucratisch instrument, maar met politieke lading — die tot de conclusie kwam dat een verbod “gerechtvaardigd is uit overwegingen van nationale veiligheid”.

TP-Link domineert de Amerikaanse markt voor routers — van particuliere huiskamers tot (kleine) kantoren — met een geschat marktaandeel van bijna 50 procent. Het bedrijf zelf houdt het bescheidener en volgens eigen cijfers ligt dat aandeel eerder rond een derde.

De zorgen over TP-Link raken meer dan één domein — ze lopen van juridische afhankelijkheid tot technische kwetsbaarheid. Het bedrijf is gevestigd in Shenzhen en valt daarmee onder de Chinese wetgeving inzake nationale veiligheid, volgens Amerikaanse veiligheidsdiensten — een kader dat ondernemingen kan verplichten samen te werken met inlichtingendiensten, vrezen de Amerikanen. Daarnaast zijn in het verleden herhaaldelijk beveiligingslekken in TP-Link-producten aangetroffen — incidenten waarbij het bedrijf volgens critici te traag of te laks reageerde.

Volgens Amerikaanse veiligheidsdiensten ligt de grootste zorg elders — niet in de consumentenmarkt, maar in de infrastructuur die daarop leunt. De routers van TP-Link duiken op in miljoenen huishoudens, maar ook in kleine bedrijven, overheidskantoren en andere gevoelige omgevingen — plekken waar een enkel lek kan doorwerken tot op nationaal niveau. Een gecoördineerde aanval via gecompromitteerde routers zou dan ook geen hypothetisch scenario zijn, maar een reëel risico met potentieel verregaande gevolgen volgens de Amerikanen.

In de openbaar beschikbare informatie duikt geen enkel hard bewijs op — geen aanwijzingen voor actieve spionage, geen verborgen achterdeuren in de firmware. De Amerikaanse risicoanalyse steunt dus niet op feiten, maar op mogelijkheden — op het idee dat de juridische en zakelijke banden met China kunnen worden misbruikt. Aan die beoordeling namen meerdere departementen deel — Handel, Defensie, Justitie — elk met een eigen belang, maar één gedeeld uitgangspunt: wantrouwen als voorzorg.

TP-Link reageerde volgens The Washington Post met een verklaring waarin het bedrijf benadrukte dat het zich strikt houdt aan alle toepasselijke wetten en voorschriften in de landen waar het actief is. Ook stelde het bedrijf nauw samen te werken met Amerikaanse autoriteiten en “veiligheid zeer serieus te nemen”.

Het beoogde verbod past in een bredere lijn — het is niet de eerste Amerikaanse maatregel tegen Chinese fabrikanten, en vermoedelijk ook niet de laatste. Al in 2022 werden Huawei en ZTE feitelijk van de markt geweerd — bedrijven die de Federal Communications Commission destijds bestempelde als een “onaanvaardbare bedreiging” voor de nationale veiligheid. Sindsdien hebben de Verenigde Staten hun exportbeperkingen verder aangescherpt — niet alleen voor hoofdzetels, maar ook voor dochterondernemingen, zodat de keten van controle geen zwakke schakels meer kent.

Bestaande TP-Link-apparaten blijven vooralsnog buiten schot — een verkoopverbod raakt de schappen, niet de routers die al in gebruik zijn. Toch dreigt op termijn een sluipend probleem: firmware-updates en ondersteuning kunnen stilvallen, langzaam maar onafwendbaar. Het ministerie van Handel zou zelfs beperkingen kunnen opleggen aan software- en firmwaredistributie — een maatregel die niet meteen zichtbaar is, maar des te dieper ingrijpt.

In Europa blijft het vooralsnog stil — geen plannen voor een verbod, en ook geen harde toon richting TP-Link. Toch volgen Europese toezichthouders de ontwikkelingen in de Verenigde Staten met toenemende aandacht — een besluit in Washington kan de wereldwijde perceptie van Chinese netwerkfabrikanten ingrijpend veranderen. Voorlopig houdt de Europese Unie vast aan haar eigen veiligheidskaders — gericht op technische conformiteit en transparantie, niet op herkomst — maar het is de vraag hoe lang dat standpunt houdbaar blijft als de geopolitieke druk verder toeneemt.

In een reactie aan c’t noemt TP-Link de Amerikaanse plannen vooral een politieke kwestie tussen de VS en China — zonder directe relevantie voor de Europese, en dus ook de Nederlandse & Belgische, markt. Het bedrijf stelt dat er geen enkel bewijs is dat zijn producten niet aan internationale veiligheidsnormen voldoen. De zakelijke VIGI-cameralijn zou volgens TP-Link zelfs het enige Chinese merk zijn dat volledig aan de Amerikaanse NDAA-vereisten voldoet, en daardoor ook door overheidsinstanties in de VS mag worden ingezet.

Verder benadrukt de fabrikant dat het concern enkele jaren geleden is opgesplitst in een Chinees en een internationaal onderdeel — met het internationale hoofdkantoor inmiddels gevestigd in de Verenigde Staten. Een groeiend deel van de R&D, softwareontwikkeling en productie zou buiten China plaatsvinden — onder meer in Vietnam, India en Brazilië — om de afhankelijkheid van Chinese productie verder te verminderen. TP-Link omschrijft zichzelf bovendien als een private onderneming — zonder staatsaandeel en daarmee, naar eigen zeggen, onafhankelijk van overheidsinvloed.