Wat heeft de goedkope Ouya Kickstarter-console in huis?
Eerst het goede nieuws: Ouya heeft zijn gameconsole van 100 dollar daadwerkelijk uitgeleverd. Dan het slechte nieuws: wat de Kickstarter-backers op de deurmat aantroffen, had meer weg van een bouwpakket dan van een serieus alternatief voor de bekende gameconsoles.
Als je als nieuw bedrijf een product wilt laten financieren op crowdfundingplatform Kickstarter, heb je een overtuigende presentatie en genoeg geldschieters (backers) nodig die in je product geloven. Er stond dan ook ‘Thank you for believing’ op een grote rode kaart bij de console die vanuit de US bij ons arriveerde.
De console zelf is niet meer dan een kleine kubus van zilverkleurig plastic. Aan de onderkant zitten de ventilatiesleuven voor de ventilatoren. Het geluid van de ventilatoren is met 0,8 sone vergelijkbaar met een PS3 in rust. Aan de bovenkant zit de powerknop, aan de achterkant de aansluitingen voor HDMI, USB en ethernet. De Ouya kan ook draadloos via IEEE 802.11 b/g/n) met het internet verbonden worden. De externe adapter is een Amerikaanse variant, die je het best kunt omwisselen door een Europese van 12 volt en 1,5 ampère. Als je de vier inbusschroeven van de behuizing losdraait, kun je de kleine printplaat (7 cm lang) er zonder problemen uithalen. De Ouya heeft op de printplaat een Tegra 3-System-on-Chip met een vastgesoldeerde ARM Cortex A9. Daarnaast beschikt hij over 1 GB RAM en 8 GB flashgeheugen, dat je via USB 2.0 kunt uitbreiden. Met deze uitrusting kan de Ouya qua rekenprestaties meekomen met smartphones van rond de 300 euro.
Op de Bluetooth-controller zit naast de typische analoge stick en knoppen een touchpad waar je een muiscursor op het scherm mee kunt bedienen. Dat is echter alleen voor als een programma een bepaalde invoer in een veld verwacht waar je met de overige knoppen niet bij kunt. De hendels aan de voorkant schaven tegen de behuizing als je die indrukt. Wat echter nog het irritantst is, is dat de knoppen voor je rechterduim af en toe aan het magnetische afdekplaatje voor het batterijvak blijven hangen. De totale mechaniek van de gamepad maakt een slechte indruk, je kunt in de graaibak bij een elektronicazaak vaak nog betere vinden.
De Ouya-console kan via de usb-poort met een Xbox 360-controller overweg, maar de spellen ondersteunen niet alle knoppen.
Rommelige software
Eerlijk gezegd hadden we niet verwacht dat de start-up met naar eigen zeggen slechts zeven ontwikkelaars in minder dan een jaar tijd een complete gameconsole zou kunnen lanceren. Zodra je de console aanzet, merk je dan ook meteen waar de ontwikkelaars op bezuinigd hebben. De Ouya toont een kaal rood menu. Je kunt de naar je library gedownloade spellen beheren, online naar nieuwe spellen zoeken en als ontwikkelaar je eigen spellen op de console zetten. Maar ondanks de vlotte Tegra-SoC en de simpele weergave voelt de navigatie traag aan. Die indruk wordt versterkt door de audio-output, die bij het bladeren door de library knarsende geluiden laat horen.
Het besturingssysteem is gebaseerd op Android 4.1. Bij de opties staan nog wat overblijfsels van het smartphonesysteem. Je kunt bijvoorbeeld de vliegtuigmodus inschakelen of een denkbeeldige sd-kaart benaderen (waar geen slot voor is). Voor het aanmaken van een account vraagt Ouya behalve je naam en een e-mailadres ook je creditcardgegevens om je extra gamecontent of volledige versies van spellen aan te kunnen schaffen.
Een eigen winkelsysteem heeft Ouya nog niet. Alle spellen kunnen gratis worden gedownload. Je ziet behalve een korte beschrijving alleen de bestandsgrootte en het versienummer, maar niet de prijs van de volledige versie van de game of de in-app-aankopen. Hoeveel en waar een game geld voor vraagt, wordt overgelaten aan de betreffende verkoper.
Opletten geblazen
Ouya roept de ontwikkelaars op om geen misbruik van het systeem te maken, maar de games worden blijkbaar niet gecontroleerd voordat ze in de Ouya-shop worden aangeboden. Het spel ‘The Ball’ van het Amerikaanse Tripwire Interactive deed het niet netjes: zodra we een level wilde spelen dat blijkbaar niet bij de gratis versies hoorde, verscheen er in een rood pop-upvenster de vraag ‘Ouya Purchase confirmation: Purchase/Cancel’. Toen we op OK drukten, was de koop al gedaan zonder dat we een prijs te zien kregen of werden gevraagd een code in te voeren. Pas in een bevestigingsmail kwamen we erachter dat er 9,99 dollar van onze creditcard was afgeschreven. Gelukkig was het geen duizend euro.
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je van tevoren niet over de kosten wordt geïnformeerd. We hebben daarom via e-mail contact opgenomen met de support van Ouya. Behalve een automatisch antwoord dat ons nogmaals bedankte voor het vertrouwen in Ouya, hebben we tot op heden geen reactie ontvangen. De ontwikkelaar van The Ball, Tripwire, heeft wel van zich laten horen en gaf aan dat we toch echt contact moesten opnemen met Ouya.
Uiteindelijk hebben we bij Mastercard gevraagd om de afschrijving ongedaan te maken. Een woordvoerder gaf aan dat de gang van zaken onderzocht wordt. Als er meerdere klachten over Ouya binnenkomen, loopt het bedrijf de kans de creditcardlicentie kwijt te raken en kunnen er gerechtelijke stappen volgen. Uit ‘coulance’ zouden we het bedrag vanuit Mastercard vergoed krijgen.
Als je in de creditcardval trapt en juridische stappen tegen Ouya wilt nemen, zul je moeite hebben om uit te vinden waar het bedrijf gevestigd is. Op de officiële website ouya.tv staat alleen het adres van een ‘Copyright Agent’ in Santa Monica, USA, maar geen colofon met het vestigingsadres van het bedrijf.
Verwarrende bediening
Ouya biedt voor de console alleen bepaalde games aan die het bedienen met een controller ondersteunen. Maar Ouya geeft aan ontwikkelaars niet aan hoe ze de knopbediening moeten implementeren. Dat leidt tot een grote warboel: de ene keer is de ene, de andere keer een totaal andere knop de juiste om naar het volgende menu te gaan. Je kunt in de set-up van de game de instellingen dan wel weer aanpassen, maar soms ook niet. Vaak geven games totaal niet aan wat je moet doen of hoe de bediening werkt. Een kwaliteitscontrole op de content wordt blijkbaar niet uitgevoerd.
In het nog magere aanbod van ongeveer 200 games zijn nog weinig bekende titels terug te vinden, waaronder het gerespecteerde ‘Final Fantasy III’ en de puzzle-platformer ‘Puddle’. De meeste games zijn saaie prullaria die je al na korte tijd op de zenuwen werken met de dwingende vraag om in-game aankopen te doen. Ouya maakt wel reclame met grote namen uit de indie-gamescene zoals Markus ‘Notch’ Persson en Kellee Santiago, waarvan wordt beweerd dat ze de console erg gaaf vinden, maar ports van hun creatieve spellen voor de Ouya ontbreken vooralsnog.
Werk in uitvoering
Of de situatie binnenkort gaat veranderen, hangt af van de ondersteuning van de gameontwikkelaars. Ouya biedt een Ouya Development Kit (ODK)met karige documentatie aan, die gebaseerd is op de Android-ontwikkelomgeving en onder andere door de Unity-engine ondersteund wordt. De opensource ODK bestaat uit een aantal libraries en drie voorbeeldprojecten.
Om je game te testen, zet je hem met de adb (Android Debug Bridge) via een micro-USB-kabel op de console. Of je gebruikt een tablet of Android-emulator waar je het Ouya-framework en de launcher op installeert. De emulator ondersteunt echter niet alle knoppen en functies van de controller. Als alternatief raadt Ouya de al eerder genoemde Xbox 360-gamepad met usb-aansluiting en een muis aan. De gebrekkige ondersteuning verklaart ook waarom de knoppenondersteuning van de eerste Ouya-spellen zo inconsequent is.
Ontwikkelaars hoeven voor het plaatsen van hun spellen geen vergoeding te betalen. Als ze in hun game echter iets willen verkopen, moeten ze de Ouya Payment API gebruiken en een formulier van de Amerikaanse belastingdienst (IRS) invullen. Ouya houdt 30 procent in als provisie. De prijsvorming is volledig vrij, er zit geen maximum aan. Alleen de downloadgrootte van het installatiebestand is beperkt tot 750 MB. Grotere games kunnen de data via de servers van de ontwikkelaars binnenhalen.
Verder zijn de richtlijnen erg vaag: de klanten mogen dan wel geen verkeerde informatie over de inhoud en functionaliteit krijgen, maar precieze regels over hoe er contact opgenomen kan worden of welke verplichtingen er zijn ontbreken. Om kinderen tegen bepaalde content te beschermen, moeten de ontwikkelaars hun spellen indelen in een categorie: geschikt voor iedereen, 9+, 12+ of 17+.
Ouya zou als het goed is de games en opgegeven informatie controleren, en dan binnen drie dagen vrijgeven. Als ontwikkelaars vragen hebben, kunnen ze via de Ouya-website op het forum terecht. De online documentatie is nogal kort gehouden en lijkt net als het complete developersgedeelte nog in de kinderschoenen te staan.
Chaotische start
Ja, Ouya heeft zijn console bijna op tijd uitgeleverd, maar wat de geldschieters in handen kregen, is nauwelijks meer dan een bouwproject in ontwikkeling met een krakkemikkige controller dat de alfafase nog niet is ontgroeid. Het spelaanbod is niet om over naar huis te schrijven, het bestaat overwegend uit rommel en een paar oldies. Als je je creditcardgegevens aan Ouya verstrekt, loop je het gevaar dat er zonder enige waarschuwing onverwacht grote bedragen worden afgeschreven.
Je weet niet of je de start-up nu naïviteit, onbekwaamheid of boze opzet moet verwijten. Eigenlijk hadden de makers duidelijk moeten zien dat de ambitieuze planning niet haalbaar was. Aan de chaotische bediening en de slechte kwaliteit van het spelaanbod verandert niets zolang Ouya geen duidelijke regels oplegt en niet een veilig betaalsysteem implementeert. Tot die tijd kun je alleen maar hopen dat iemand een normale Android-release met toegang tot de Google Play Store voor de Ouya-console uitbrengt en de ondersteuning voor andere gamepads verbetert.
Ouya verspeelt de enige twee factoren waarvan je als crowdfunder afhankelijk bent: vertrouwen en reputatie. Aangezien ze daarnaast ook nog eens een groot uithangbord voor het Kickstarter-platform zijn, mag je alleen om die reden al hopen dat de backers hun lesje hebben geleerd, maar niet helemaal wegblijven van andere supercoole projecten.
