Harde schijf met 18 TB opslag: WD Gold

Western Digital heeft de conventionele hardeschijftechnologie een beetje opgepoetst om de gegevensdichtheid opnieuw te verhogen. Daarmee is het gelukt om maar liefst 18 TB op het nieuwe Gold-model te krijgen.

Als je de roadmaps van de harddisk­fabrikanten bekijkt, kom je afkortingen tegen als HAMR en MAMR. Via die methoden zijn de fabrikanten van plan harde schijven te maken met een capaciteit tot 50 TB. Seagate doet al jaren onderzoek naar HAMR, terwijl Western Digital (WD) en Toshiba MAMR willen gebruiken. Tijdens de ontwikkeling daarvan zijn de onderzoekers van WD echter tegen een veel eenvoudigere methode aangelopen: Energy Enhanced PMR, oftewel ePMR.

Terwijl voor HAMR- en MAMR-schijven een ander magnetisch materiaal nodig is, werkt ePMR met magneetschijven die al beschikbaar zijn – dat bespaart niet alleen op de ontwikkelingsinspanningen, maar reduceert ook de fabricagekosten.

Bij ePMR wordt tijdens het gehele schrijfproces extra spanning op de hoofdpool van de schrijfkop gezet. Het extra magnetische veld dat daardoor wordt opgewekt, zou moeten zorgen voor een gelijkmatigere magnetisatie en minder jitter. Een kleinere bitafstand zorgt voor een hogere oppervlaktedichtheid, en dus een hogere capaciteit. Het 18TB-model heeft nu een gegevensdichtheid van 1022 Gbit per vierkante inch.In rust verbruikt de WD Gold 6 watt, in bedrijf is dat net geen 8 watt. De maximale temperatuur van de schijf was bij onze metingen 46 °C, wat gemiddeld is voor een heliumschijf. Bij het schrijven van grote bestanden hebben we een snelheid van 255 MB/s gemeten, bij het lezen zelfs 262 MB/s. Het lezen van willekeurige adressen ging met maximaal 650 IOPS. De snellere positionering van de koppen vertaalt zich dus niet in hogere IOPS­-waarden.

De WD Gold is een harde schijf die is ontworpen voor gebruik in servers in data­centers. De schijf is nauwelijks duurder dan vergelijk­bare andere schijven. Het is de vraag of ­Seagate en Toshiba ook schijven met een vergelijkbare technologie op de markt zullen brengen of dat ze toch kiezen voor HAMR of MAMR , met de kans dat die duurder uitvallen voor een vergelijkbare capaci­teit vanwege de complexere technologie.

(Lutz Labs en Daniel Dupré, c’t magazine 11/2020, p. 26)