Het lijkt een techniek uit lang vervlogen tijden. Een groep Britse onderzoekers heeft geluid als communicatiemiddel tussen computers (her)uitgevonden en het bedrijf Chirp opgericht.
Een Chirp lijkt een soort barcode van geluidsgolven. Het is een unieke audiostream waarin data en content gecodeerd zijn. Elk apparaat met een luidspreker kan een chirp verzenden. De meeste apparaten met een microfoon kunnen chirps dus ook decoderen. De onderzoekers hebben oude techniek gecombineerd met nieuwe technieken en noemen het transporteren van ‘data over audio’ asmodulation/demodulation. De hoge en lage tonen kunnen in het ultrasone of in het hoorbare geluidsspectrum vallen. Dat laatste wordt gebruikt in situaties waarin ultrasone frequenties niet werken. Zoals bij radio-uitzendingen of als de hardware geen ultrasone geluiden kan produceren.
In bepaalde omgevingen, zoals in kerncentrales waar draadloze verbindingen via radiosignalen verboden zijn, kan Chirp een uitkomst zijn. Op de website staat een breed spectrum aan toepassingsgebieden waar Chirp gebruikt kan worden. Variërend van industriële toepassingen tot IoT, entertainment, interactieve games, speelgoed en ook robotica aan toe.
Volgens Chirp.io zou de data-over-audio communicatietechniek al in 90 landen worden toegepast.
“Drie seconden na nu…”
Bij het lezen van dit bericht op readwrite.com bekroop ons wel een déjà-vu-gevoel. In de tachtiger jaren gebruikte het radioprogramma HobbyScoop al een knetterend geluid om in audio gecodeerde basic-programmaatjes via de luidspreker van de radio naar je cassetterecorder te sturen. Daarna kon je het in je Commodore 64 en dergelijke converteren en gebruiken. Daarbij werden ter aankondiging van de overdracht de legendarische woorden gebruikt “drie seconden na nu”.
