De nieuwe versie 12.3 van Opensuse bevalt met een nieuw vormgegeven desktop, bijgewerkte en uitgebreide software en enkele technische vernieuwingen. Toch werkt niet alles vlekkeloos met elkaar.
Meteen valt het nieuwe, elegante desktop-thema op met passende groene tinten en een harmonische lay-out. Zoals gewoonlijk kun je kiezen uit de desktops KDE 4.10 en Gnome 3.6 of uit een van de slanke alternatieven XFCE 4.10, LXDE en E17. Ook op andere gebieden is de software in ruime mate bijgewerkt: kernel 3.7.10, GCC 4.7.2, Firefox 19, Gimp 2.8.2. LibreOffice versie 4 zit er niet meer standaard bij. Het booten wordt nu volledig beheerd door Systemd, het oude SysV-Init heeft plaats moeten maken.
Grootste, technische vernieuwing is de mogelijkheid op UEFI-systemen te booten – ook met geactiveerde UEFI Secure Boot. Suse kiest op dit gebied voor dezelfde aanpak als Ubuntu: de door Microsoft ondertekende UEFI-bootloader Shim start Grub 2, die vervolgens willekeurige kernels opstart. Als gebruiker van Opensuse word je dan niet geconfronteerd met hetgene waar Fedora mee te maken heeft. Bij de laatste wordt een vertrouwensketen opgebouwd, waarbij Grub alleen een ondertekende kernel(module) laadt. Hierdoor zijn propriëtaire drivers van Nvidia en AMD in Fedora met Secure Boot niet te gebruiken. Let er op dat in het installatieprogramma altijd een vinkje staat bij de ondersteuning voor Secure Boot, ook al werd de installatie-dvd al met geactiveerde Secure Boot gestart. Dan boot ook het geïnstalleerde systeem als Secure Boot in de firmware-setup actief blijft.
Verder is het installatieprogramma overzichtelijk en heb je het besturingssysteem in enkele stappen geïnstalleerd. De standaard instellingen zijn meestal al prima, maar ze zijn ook aan te passen. Als het systeem de eerste keer boot, vindt er een vrij lange ‘Automatische configuratie’ plaats – wat daarbij precies wordt geconfigureerd, werd ons niet helemaal duidelijk. Daarbij moet de dvd nog in het laatje blijven (of de stick aangesloten). Anders krijg je een foutmelding.
Netwerkproblemen
Onder de rubriek ‘Network’ gaat de configuratie desondanks niet helemaal goed: geen enkele testcomputer had na installatie namelijk een netwerkverbinding. Bij een pc die via een kabel op een LAN met een DHCP-server was aangesloten, hoefden we alleen opnieuw op te starten. Bij een tweede pc moesten we expliciet de netwerkkaart in Yast configureren. De netwerk-applet in het KDE-panel klaagde toen ook nog over het feit dat het netwerk niet juist was opgezet. Het advies was de Network Manager te starten. Volgens de ontwikkelaars van Opensuse wordt die echter alleen op notebooks gebruikt. Ons testnotebook moesten we overigens nog eens extra opstarten om de Network Manager aan de praat te krijgen. Als je het wifi in plaats daarvan meteen in Yast configureert, ben je compleet afhankelijk van de Network Manager en kun je niet meer via het de KDE-netwerk-applet naar een ander WLAN switchen.
Het parallelle netwerkbeheer in Yast en KDE zijn het over de status van het netwerk niet altijd met elkaar eens. De KDE-tools vertrouwen op de functies van de Network Manager, maar Yast wil met het traditionele ifup-mechanisme en regels in /etc/sysconfig/network juist zelf de touwtjes over het netwerk in handen houden. Dat werkt niet samen met de Network Manager. Daarnaast heeft het geen voordeel dat de netwerkfunctie van Opensuse 12.3 laptops of desktop-pc’s anders behandelt. De Network Manager kan namelijk ook met computers in een en dezelfde LAN omgaan.
Maar niet alleen bij het netwerk komen Yast en modernere mechanismen als de Network Manager en de tools van KDE en Gnome met elkaar in conflict. Zo handelt de algemene pakketbeheerinterface PackageKit met het KDE-frontend Apper software-updates af, maar worden nieuwe programma’s nog steeds standaard via Yast geïnstalleerd. Omdat beide uiteindelijk echter op dezelfde RPM-database werken, start het softwarebeheer van Yast niet als PackageKit op hetzelfde moment naar updates gaat zoeken.
Zo zorgt de integratie van nieuwe ontwikkelingen en het gelijktijdig instandhouden van oude mechanismen voor de systeemconfiguratie er op sommige plekken voor dat Yast en de tools van de desktop inconsistent langs elkaar heen werken. Dat is voor de ontwikkelaars van Opensuse een mooie uitdaging om in de volgende versie op te lossen.
