Dropbox versus andere cloud storage zoals Google Drive

Als je je bestanden in de cloud wilt parkeren, is er méér dan alleen maar Dropbox. Er zijn verschillende aanbieders die het beter voor elkaar hebben qua functies, opslagruimte en privacy. Zeker sinds je bij Dropbox maximaal drie apparaten kunt koppelen met een gratis account, zoeken veel gebruikers een alternatief. We bekijken de plus- en minpunten van Dropbox versus andere cloud storage zoals Google Drive.

DropBox is een van de bekendste aanbieders van cloudopslag. Sinds maart 2019 kun je met een gratis Basic-account echter niet meer dan drie apparaten koppelen. Met een enkele pc, smartphone en tablet zit je al aan die limiet. Wil je ook een laptop en andere apparaten koppelen, dan moet je een alternatief voor DropBox zoeken.

Zodra je denkt aan een alternatief voor Dropbox, kom je waarschijnlijk al snel uit bij de usual suspects Microsoft OneDrive, Google Drive of Apples iCloud. Dat klinkt als een verstandige keuze: voor grote bedrijven is cloudstorage één van de producten in hun portfolio en als je toch al een account hebt, krijg je de cloudstorage er meestal tot een bepaalde limiet gratis bij.

Maar kijk ook eens wat meer rond, want er zijn genoeg aanbieders die misschien niet zo’n grote naamsbekendheid hebben, maar toch een erg net en compleet aanbod hebben. Het zijn meestal aanbieders die zich net als Dropbox richten op cloudstorage en de bijbehorende synchronisatiesoftware.

Elke aanbieder legt de nadruk weer ergens anders op: de een focust zich op het samenwerken aan documenten in teams en integratie met office-tools, de ander biedt end-to-end-encryptie en heeft zijn servers in de EU staan – wat vanuit privacyoverwegingen een zwaar argument kan zijn.

De aanbieders moeten in ieder geval software voor Windows bieden die jouw clouddata met de inhoud van een lokale folder op je pc synchroniseert. En we verwachten daarbij in elk geval ook een smartphone-app voor Android-telefoons. En dan is er nog de eis om via een browser bij je gegevens te kunnen, zonder daar speciale software voor nodig te hebben.

Wat ook niet mag ontbreken, is een versiegeschiedenis. Dat zorgt ervoor dat bij elke verandering aan een bestand de oude versie bewaard blijft. Via een versie­geschiedenis kun je de verschillende versies bekijken en naar keuze terughalen.

De cloudstorage mag niet beperkt zijn tot een specifieke groep gebruikers (alleen klanten van een bepaald bedrijf bijvoorbeeld) en als je geen gratis account kunt gebruiken, moet maandelijkse betaling en opzegging mogelijk zijn. Je krijgt uiteraard wel korting als je kiest voor betaling per jaar.

Als we al deze eisen meenemen en op basis daarvan een selectie maken komen we uit bij negen aanbieders: box.com, Dropbox, Google Drive, Koofr, Mega, OneDrive, syncplicity, Tresorit en Your Secure Cloud.

De kern van de functionaliteit is het betrouwbaar synchroniseren van een lokale map op een Windows 10-pc met de cloud. De software van de ontwikkelaar moet herkennen dat bestanden zijn gewijzigd en gaan synchroniseren, lokaal of naar de cloud.

Dat lukt niet bij alle diensten in deze test. Vooral toen we probeerden versie­conflicten uit te lokken, liep het spaak. We hebben de software op twee Windows 10-machines geïnstalleerd en gekeken wat er gebeurt als je hetzelfde tekst­bestand (RTF-formaat ) of een afbeelding (PNG) op beide systemen vrijwel tegelijk met verschillende wijzigingen gaat opslaan.

In het ideale geval maakte de software een kopie van het bestand om beide versies te behouden. Bij sommige aanbieders werden beide versies direct na elkaar opgeslagen onder dezelfde naam. In het laatste geval zijn beide versies via de versiegeschiedenis in een browser dan te bekijken en indien nodig terug te zetten.

We keken daarbij verder dan alleen of het synchroniseren goed werkt. We wilden ook weten hoe de programma’s met je internetverbinding omgaan. Niet alle programma’s bieden opties om een maximale bandbreedte voor de up- en downloads in te stellen.

Toen we met een hex-editor slechts twee of drie bytes van een iso-bestand van 500 MB aanpasten, ging bijna alle software het complete bestand oversturen in plaats van alleen de gewijzigde bytes. Een nog vrij unieke feature is her herkennen van dubbele bestanden over meerdere mappen heen. Als dat gebeurt hoef je ze niet opnieuw over te zetten, maar kun je ze direct in de cloud en via andere clients kopiëren.

Als er tijdens het overzetten iets misgaat met de verbinding en je net bezig bent met het kopiëren van een bestand van een paar honderd MB, zou de software in het ideale geval niet het complete bestand opnieuw moeten gaan oversturen, maar moeten doorgaan op de plek waar hij gebleven was. Ook dat zie je echter bij lang niet alle geteste programma’s terug.

Een ander vervelend ding is dat het je dataverkeer kost als je bestanden binnen de synchronisatiemap verplaatst. Een aantal programma’s voeren blijkbaar geen move-commando uit, maar wissen het bestand dan in de oorspronkelijke map en sturen het vervolgens in zijn geheel helemaal opnieuw over naar de nieuwe plek.

Alle geteste diensten hebben een optie om bestanden via een link te delen. De meeste ondersteunen het afschermen via een wachtwoord en een instelbare vervaldatum, maar bij een aantal valt dat onder de betaalde opties.

Het delen van bestanden met andere klanten van dezelfde cloudaanbieder is ook bij vrijwel elke aanbieder mogelijk. Er zijn daarbij duidelijke verschillen op het gebied van het herstellen van de bestanden (bij het wissen ervan) en de grootte en de opslagruimtebehoefte van de versie­geschiedenis.

Een aantal diensten heeft uitbreidingen om in teams samen te kunnen werken, zoals het aanmaken van gebruikersgroepen, voor verschillende office-integraties en (vooral handig voor zakelijk gebruik) het koppelen aan een Active Directory- of G Suite-omgeving. De opties hangen af van het pakket dat je besluit te nemen, dus we gaan daar verder niet al te uitvoerig op in.

Bij de mobiele apps hebben we de versies voor iOS en Android bekeken. Op die manier kun je bij elke clouddienst bij je bestanden. Wat hier en daar nog ontbreekt is een optie om je nieuwe foto’s automatisch naar de cloud te uploaden.

We hebben ook gekeken of de clouddiensten voor het inloggen op je account tweefactorauthenticatie bieden en of de API’s netjes gedocumenteerd zijn.

Ook de clouddiensten box.com, Koofr, OneDrive en Syncplicity hebben we getest. Meer productdetails en beoordelingen van alle diensten hebben we verzameld in een tabel.

Blijf op de hoogte van de nieuwste informatie en tips! Schrijf je in voor de nieuwsbrief:

Het grootste deel van de geteste clouddiensten beschikt over een betrouwbare synchronisatiefunctie. Maar er zijn er een aantal die er positief uitspringen. Dropbox is niet voor niets zo’n beetje de standaard geworden en biedt als enige in de test synchronisatie waarbij alleen de veranderingen worden overgestuurd.

Afhankelijk van je eisen kun je ook prima terecht bij box.com, Google Drive, mega, OneDrive, Tresorit en Your Secure Cloud. Als je de bestanden op servers in de Europese Unie wilt zetten met end-to-end-versleuteling, kom je uit bij Tresorit of Your Secure Cloud. Als het alleen gaat om zoveel mogelijk storage voor het geld, dan blijven Dropbox, Google Drive, Mega en OneDrive over. Alle aanbieders zijn gratis te proberen. Bij Your Secure Cloud zit daar geen tijdslimiet aan vast.

Het is jammer dat een aantal logische functies ontbreekt. Alleen Dropbox krijgt het voor elkaar om het onnodig overzetten van dubbele bestanden te voorkomen. De andere clouddiensten zouden dat heel simpel kunnen implementeren met een eenvoudige checksum-vergelijking. Bij box.com, Google en Koofr is het niet mogelijk om een transfer verder te laten gaan waar je was gebleven.

Er zijn een paar diensten die we sowieso niet aanraden. Syncplicity krijgt geen betrouwbare synchronisatie voor elkaar omdat de tool gewijzigde bestanden negeert. Van simpele versieconflicten raakt hij van slag, dus dat is wat ons betreft een duidelijke nee. Bovendien biedt de dienst geen 2FA en de app voor Android heeft geen foto-upload. Koofr raden we ook niet aan, want die dienst pakt een sychronisatie na een verbroken netwerkverbinding niet meer goed op en gaat ook het minst effectief om met het netwerkverkeer.

(Jan Schüßler, c’t magazine)