Intel Arc Pro B50 review: klein formaat, grote sprong

De kleine Arc Pro B50 workstation-gpu van Intel is aantrekkelijk met zijn relatief grote geheugen van 16 GB. Dat is vooral handig bij realtime taken zoals AI-inferencing. Meer over de Intel Arc Pro B50 lees je in deze review.

Intel verkoopt de kleine Arc Pro B50 workstation-gpu vanaf ongeveer 450 euro. De kaart is vooral aanterkkelijk door zijn voor deze klasse grote hoeveelheid geheugen van 16 GB. Enerzijds hebben AI-toepassingen behoefte aan snel lokaal geheugen, anderzijds wil Intel met de Arc Pro B50 ook de concurrentie op het gebied van klassieke workstationtaken achter zich laten. De beoogde concurrenten, behalve de Arc Pro A50 uit eigen huis, zijn de Nvidia RTX A1000 en de AMD Radeon Pro W7500. Beide zijn al langer op de markt – de AMD sinds twee jaar, de Nvidia sinds anderhalf jaar.

Naast de Arc Pro B50 komt ook de grotere en krachtigere B60 op de markt. Die heeft 24 GB geheugen en kan worden geconfigureerd met een energieverbruik tussen 120 en 200 watt. Het driverteam van Intel heeft nog wat werk te doen met de Arc Pro B50, omdat niet alle softwarecertificeringen die beschikbaar zijn voor de oudere Arc Pro-kaarten van de A-serie al beschikbaar zijn voor de B-serie. En ook bij gebruik met actieve ECC-foutcorrectie vielen ons fouten op, zoals bij de energy-03-test van SPECviewperf 2020 v3.1.

Sinds de introductie op de Computex 2025 vraagt Intel nu niet langer 299 maar 349 dollar voor de instapkaarten van de nieuwe generatie. Dat wordt niet alleen gerechtvaardigd door de met 40 procent gestegen geheugenprijzen voor het 16 GB GDDR6-RAM, maar ook door de onzekerheden van het Amerikaanse douanebeleid. Zoals gebruikelijk komen daar nog belastingen en de wisselkoers bij, waardoor de uiteindelijke prijs op het moment van schrijven rond de 450 euro uitkomt.

In een vergelijkbare prijsklasse biedt Nvidia alleen de oudere RTX A1000 met slechts 8 GB geheugen. Ook bij AMD is er sinds de Radeon Pro W7000-serie niet veel meer gebeurd en de Pro W7500 (8 GB) is en blijft het concurrerende product qua prijs ten opzichte van de Arc Pro B50 [1]. Voor deze test hebben we ook de Nvidia RTX 2000 Ada meegenomen.

Als je een chip uit de huidige Blackwell-generatie wilt, moet je minstens 700 dollar plus belastingen neertellen. Dat is wat de RTX Pro 2000 Blackwell met 16 GB zou moeten kosten als hij beschikbaar komt. Zijn grotere broer, de RTX Pro 4000 Blackwell, heeft 24 GB, maar speelt met zijn prijs van ongeveer 1800 euro in een andere klasse. Er is geen goedkope oplossing uit de Ada-generatie, voor de kleinste RTX 2000 Ada desktopkaart moet je momenteel minimaal 650 euro neertellen.

De Arc Pro B50 wordt als kaart rechtstreeks door Intel geleverd, maar het ontwerp is ook vrijgegeven voor andere gpu-fabrikanten. De zuinige, compacte kaart met twee slots en radiale fan past dankzij de halve bouwhoogte ook in een bijzonder plat mini-ITX-systeem. Intel levert een extra slotplaatje voor de volledige bouwhoogte mee.

Zoals gebruikelijk voor deze klasse heeft de kaart geen extra voedingsaansluiting nodig, maar haalt hij zijn gespecificeerde 70 watt rechtstreeks uit de PCI-Express 5.0-aansluiting met acht lanes (PCIe x8).

De moderne display-engine kan maximaal vier beeldschermen tegelijkertijd aansturen, dankzij de DisplayPort 2.1-standaard allemaal met 144 Hz bij een ongecomprimeerde datastroom. Met de optisch verliesvrije Dynamic Stream Compression (DSC) zijn zelfs vier keer 240 Hz of vier 8K60-beeldschermen mogelijk. Slechts één van de vier compacte mini-DisplayPort-aansluitingen (mDP) is gespecificeerd voor een snelheid van 13,5 Gbit/s per lane (54 Gbit/s in totaal) en voldoet aan de UHBR13.5-variant van DP2.1, bij de andere is UHBR10 al het maximum.

De video-engine is up-to-date. De twee eenheden ontlasten de processor bij het decoderen van alle gangbare formaten, van H.264 en VP9 tot het huidige AV1, en nemen ook de codering in die formaten en in Sony’s XAVC-H voor hun rekening.

De rekenkracht van de Arc Pro B50 is afkomstig van de BMG-G21-chip, geproduceerd door TSMC. Die zit ook op de Arc B580 en B570 grafische kaarten voor gamers. Op de kleine Pro-kaart schakelt Intel 16 van de 20 Xe-kernen met in totaal 2048 shader-rekenkernen en vier van de zes geheugencontrollers vrij. Op de 128 resulterende leidingen naar het geheugen zijn vier GDDR6-geheugenchips aan de voor- en achterkant van de printplaat in de zogenaamde clamshell-modus gesoldeerd. Het geheugen kan optioneel worden gebruikt met ECC-foutdetectie, wat de bruikbare capaciteit met 1 GB vermindert.

Tijdens de test verbruikte de kaart slechts 4 tot 8 watt, zolang er slechts één 1080p- of Ultra HD-scherm was aangesloten. Ook het energieverbruik bij gebruik van meerdere monitoren is oké, maar niet erg laag. Onder belasting bereikte de kaart met 75 watt de grens van de PCIe-specificatie. Bij kortstondige pieken in het millisecondenbereik verbruikte hij zelfs tot 15 procent meer, maar daar hebben we tijdens de test geen problemen bij geconstateerd.

De ietwat ratelende radiale fan blaast een groot deel van de afvalwarmte onder belasting direct uit de behuizing en staat ook idle niet stil. Maar met minder dan 0,1 sone blijft hij onopvallend stil en ook onder belasting tikt hij met 0,6 sone geen storend geluidsniveau aan.

De niche waarin Intel zich met de Arc Pro B50 begeeft, is goed gekozen. Zoals hierboven beschreven, zijn de twee directe concurrerende producten al anderhalf jaar op de markt en daarom ook uitgerust met oudere chiparchitecturen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Arc Pro B50 de RTX A1000 en gedeeltelijk ook de Radeon Pro W7500 ver achter zich laat. Bij de huidige benchmarksuite SPECviewperf 15 ligt de Intel-kaart ongeveer 60 procent voor op de RTX A1000 en is hij 20 procent sneller dan de Radeon Pro W7500.

Aangezien SPEC geen totaalcijfer geeft, hebben we het meetkundig gemiddelde als basis genomen, waarbij hogere waarden minder zwaar wegen dan het gebruikelijke rekenkundige gemiddelde.
In de oudere benchmarksuite SPECviewperf 2020 v3.1 is de Arc Pro B50 ongeveer 41 procent sneller dan de RTX A1000, maar komt hij bijna drie procent achter de Radeon Pro W7500 te staan.

Met actieve ECC-foutcorrectie verloor de Arc Pro B50, afhankelijk van de test, tot 22 procent aan prestaties; meestal lag de prestatievermindering tussen de negen en twaalf procent.

AI-toepassingen liggen ook binnen het bereik van de Arc Pro B50, die daarbij ook profiteert van zijn grotere hoeveelheid geheugen. Met de Stable Diffusion XL 1.5-beeldgenerator uit de Procyon-suite van UL moet je bijvoorbeeld ongeveer 49 seconden per afbeelding wachten, de RTX A1000 heeft bijna 83 seconden nodig, terwijl dat bij de Pro W7500 van AMD meer dan 120 seconden is. Die laatste is ook de enige die bij deze toepassing niet zijn eigen API mag gebruiken. Zonder Intels OpenVINO-framework verdubbelt de rekentijd van de Arc Pro B50 bij deze test.

Ook bij de MLPerf Client 1.0-benchmark, die gebruikmaakt van de grote taalmodellen Llama-2-7b-chat, Llama-3.1-8b en Phi-3.5-miniinstruct, ligt de Arc Pro B50 duidelijk voorop. Hij haalt een meetkundig gemiddelde doorvoersnelheid (second token rate) van bijna 54 tokens/s en een responslatentie (time to first token) van 0,17 seconden: de RTX A1000 blijft ver achter met 19,5 tokens/s en een latentie van 0,92 seconden.

Het tijdstip, het geheugen en de prijs van de Arc Pro B50 zijn door Intel goed gekozen, ook al zijn nog niet alle stuurprogramma’s gecertificeerd. Als je professionele software gebruikt moet je daarom bij aankoop controleren of je favoriete programmapakket daar door beïnvloed wordt.

Als je op zoek bent naar een workstation-gpu voor minder dan 500 euro, is de Arc Pro B50 een goed uitgeruste optie die sneller is dan de (oudere) concurrentie in dezelfde prijsklasse. De grote hoeveelheid geheugen is een pluspunt, vooral met het oog op AI-toepassingen.