Lichaam als biobrandstofcel

In de toekomstvisie van wetenschapper Evgeny Katz moeten implantaten in combinatie met het menselijk lichaam een accu gaan vormen. Het procedé gebruikt gewoon dezelfde energie die ook de spieren en organen gebruiken. In zijn laboratorium aan de Clarkson University heeft de onderzoeker daarom een biobrandstofcel ontwikkeld die elektrische stroom uit de glucose haalt die circuleert in de bloedsomloop van slakken, schelpdieren en sinds kort ook schaaldieren

Medische i

mplantaten zoals Katz die voor ogen staan kunnen nog wel een paar jaar op zich laten wachten, maar de laatste studie van de onderzoeker toont aan dat de techniek langzaam bruikbaar wordt. Het onderzoeksteam van Katz werkt samen met collega’s van de University of Vermont College of Medicine. Het is hen gelukt om met de glucose van twee zeekreeften een digitaal klokje te laten lopen. De schaaldieren zijn daarbij ‘in serie geschakeld’ als batterijen. Dit experiment toont aan  dat bijvoorbeeld een pacemaker ooit op de glucose van het hostlichaam zal kunnen werken.

Het procedé is gebaseerd op een enzym dat zich in de geïmplanteerde elektroden van koolstofnanobuisjes bevindt. Samen moeten beide grondstoffen effectieve methode vormen om chemische energie uit de glucose in de bloedsomloop van de dieren in elektriciteit om te zetten.

In het verleden werden deze biobrandstofcellen in de oren van hazen, het onderlichaam van insecten en in de holtes van slakken en schelpdieren getest. Het experiment met de zeekreeften  is echter anders, dat is de eerste keer dat ook levende organismen een stuk elektronica aandrijven. Met de elektroden in hun onderlijf konden de dieren in het begin het digitale klokje een uur lang aan het lopen houden, totdat de glucosespiegel in de buurt van de elektroden te sterk daalde. Een tijdje later draaide het systeem continu. De kreeften merkten daar overigens niets van omdat er op de plaats van de implantaten geen zenuweinden zitten.