Vijf wireless in-ear headsets vergeleken

Komt er wel fatsoenlijk geluid uit in-ear headsets ter grootte van een vingerkootje? Hoe lang gaan ze mee met die kleine accu’s? Dat en meer beantwoorden we in een uitvoerige test van vijf van dergelijke wireless in-ear headsets.

De perfecte wireless in-ear headset bestaat niet. Maar er zijn kenmerken die een set in-ears voor bepaalde situaties erg geschikt maken. Als jij elke dag met het OV op en neer reist, wil je graag een actieve noise cancelling. Voor sporters moeten in-ears prettig en stevig blijven zitten. In alle gevallen moet het op het gebied van geluid in ieder geval goed genoeg zijn.

In deze test leggen we vijf in-ears naast elkaar: de Bang & Olufsen Beoplay E8, Beat Powerbeats Pro, Bose Soundsport Free, Cambridge Audio Melomania 1 en de Sony WF-1000XM3. Ze hebben elk hun sterke punten, zodat je voor elk scenario wel een passende wireless in-ear-set kunt vinden. De prijzen lopen uiteen van 160 tot 250 euro. Als je nog meer wireless in-ears wilt bekijken, kun je ons eerdere vergelijkende artikel bekijken. In nieuwere uitgaven van c’t magazine vind je nog meer tests.

Alle in-ears in deze test maken via bluetooth contact met je smartphone of pc. Voor de communicatie worden verschillende codecs als SBC, ACC en aptX gebruikt, die ook door de andere kant ondersteund moeten worden. De codecs hebben elk een eigen compressie waarmee ze de datarate beperken. We hoorden bij het beluisteren echter weinig verschil tussen SBC, AAC en aptX.

Hoe iets klinkt is nogal subjectief en het geluid van een hoofdtelefoon meten is lastig. Er komen ook persoonlijke voorkeuren en kenmerken om de hoek kijken, zoals hoe je binnenoor gevormd is. Om de verschillende eigenschappen van de in-ears te beschrijven, hebben we de frequentierespons ge­meten met een gekalibreerd kunsthoofd en vergeleken met een grotendeels neutraal klinkende Sennheiser HD600. Aan de hand van de frequentiecurves in de kaders kun je achterhalen welk model bijvoorbeeld nadruk legt op de bas of de middentonen laat wegvallen.

Vergelijken van de geluidscurves met die van een neutraal referentiemodel (gele lijn) geeft een beeld van waar geteste modellen de nadruk op leggen (zie verderop bij de testresultaten).

Bij de test maakten alle in-ears in een paar seconden contact met een Android- of iOS-apparaat. Alleen de Sony biedt het supersimpel koppelen via NFC, door de in-ears op een compatibele smartphone te leggen. De Sony was ook de set met de grootste range. De Bluetooth 5-verbinding brak pas af bij zo’n 20 ­meter ­afstand tot de smartphone. Hekkensluiter op dit gebied was de Bose (Bluetooth 4.2), die het na maximaal tien meter voor gezien hield. Voor onderweg maakt de range niet zoveel uit, omdat je je afspeelapparaat meestal direct onder handbereik hebt.

Door de draadloze verbinding hebben alle in-ears last van een meestal vrij forse latentie. Bij normaal muziek luisteren heb je daar geen last van, maar wel als je een film gaat kijken. Als de videoplayer de vertraging niet wegpoetst, heb je bij vertragingen vanaf zo’n 80 ms last van een irritant uit het lood lopende lipsync. Alleen het model van Bang & Olufsen bleef onder die waarde, de rest lag daar flink boven.

De in-ears zijn zeer compact van formaat en hebben daardoor heel kleine ingebouwde accu’s. De accuduur liep uiteen van vier uur (Beoplay E8) tot elf uur (Powerbeats). Handig: als er geen audio wordt afgespeeld, schakelen de oordopjes zichzelf na een paar minuten uit. Bij Sony kun je die tijd zelfs aanpassen met de bijbehorende app.

Als de in-ears onderweg leeg raken, hoef je ze alleen maar in de meegeleverde case te stoppen om ze weer op te laden. Bij de meeste modellen heeft de case genoeg capaciteit om de dopjes twee keer ­volledig op te laden. De case van Sony kan de dopjes drie keer volledig opladen, die van Cambridge ­Audio zelfs vier keer. De Beoplay E8 is ook verkrijgbaar in een fiks duurdere 2.0-versie, waarbij je de case draadloos kunt opladen.

De Beoplay E8 en Melomania 1 hebben de kleinste cases. Die stop je probleemloos in je broekzak. De cases voor de Beats, Bose en Sony vallen wat groter uit en zijn nogal bulky als je ze in je broekzak stopt. De B&O, Bose en Cambridge Audio hebben cases met status­leds om het accuniveau af te lezen.

Statusleds zijn handig om de acculading van de case te controleren.

Om de pasvorm aan kleine en grote oren aan te kunnen passen, worden de in-ears geleverd met meerdere opzetstukjes (tips) van verschillende grootte. Als de in-ears te los in je oren zitten vallen ze niet alleen uit je oren als je je hoofd snel beweegt, maar kan de bas ook wegvallen. Kies een tip die je gehoorgang afsluit, zonder dat je een onaangename druk voelt. Bij het model van Cambridge Audio kreeg één tester met geen enkele meegeleverde tip een fijne fit en was de bas daardoor afwezig.

De modellen van Beats en Bose bleven het beste zitten. De Powerbeats hebben een beugel die je achter je oor steekt om zo de in-ear te verankeren. Voor brildragers is dat echter vaak geen comfortabele optie. Het model van Bose heeft tips met vleugels die in je oorschelp klemmen. Door die extra’s zijn deze twee in-ears prima geschikt voor sportief gebruik. Met de Bose Soundsport Free en zijn IPX4-certificering (spatwaterdicht) is joggen in de regen ook geen probleem. De Cambridge Audio Melomania zijn zelfs tegen water­stralen bestand (IPX5), maar zitten niet zo stevig in je oor als de Beats en Bose.

Een nadeel van de in-ears van Bose is dat ze dankzij hun in verhouding forse formaat er wat vreemd uitzien, alsof er iets uit je oren groeit. De Powerbeats vallen door de beugels ook extra op. De B&O en Sony vallen in verhouding kleiner uit, maar ze vallen nog steeds wel op. De Melomania van Cambridge Audio zijn het minst opvallend en het kleinst. Gezien de populariteit van Apples AirPods (zie vergelijkende test) met hun tandenborstel-look is een opvallend uiterlijk misschien ook geen bezwaar.

Bij alle modellen kun je direct op de dopjes zelf de muziekweergave regelen. Helemaal optimaal gaat dat niet. Bij Bose zijn de knoppen op de rechterdop te klein en moeten ze te hard worden ingedrukt. De bediening was het minst prettig, we moesten vaak met een vingernagel naar het volgende nummer zappen.

B&O en Sony gaan voor touchbediening. Je hebt geen voelbare feedback, en dat is even wennen. De modellen van Beats en Cambridge Audio zijn dankzij de in verhouding grote mechanische knoppen makkelijker te bedienen. Bij Sony’s in-ears moet je een andere functie van de twee aanraakvlakken laten vervallen als je het volume via de dopjes zelf wilt regelen: welke twee bedieningsfuncties je wilt, stel je in met de app.

Afgezien van de Melomania 1 en Powerbeats zijn alle in-ears zowel met een Android- als iOS-app te ­bedienen. De Powerbeats zijn volledig in het iOS-­ecosysteem opgenomen. Behalve de eenvoudigere pairing is ook de accuduur van de dopjes en de case op het scherm van een iPhone afleesbaar. Voor Android-apparaten ontbreken deze features.
De apps van B&O en Sony hebben een equalizer om het geluid naar eigen smaak aan te passen. Sony heeft daarnaast nog opties voor de noisecancelling en het doorgeven van omgevingsgeluid.

Met de app van Sony kunnen de in-ears het niveau van de ANC aanpassen op basis van wat je doet: in dit geval strekten we even de benen op de werkvloer.

De app van Bose biedt geen equalizer, maar wel een locatiebepalingsfeature om een eventueel verloren dopje weer terug te kunnen vinden. Om dat te laten werken, moet de locatiebepaling continu aanstaan. Bij de test werkte de functie ook bij uitgeschakelde dopjes in de case voor beide dopjes.

Alle in-ears hebben een ingebouwde micro­foon zodat je ze voor handsfree bellen kunt gebruiken. De spraakkwaliteit was over het algemeen echter niet om enthousiast van te worden. Opgenomen stemmen bij de Melomania 1 klinken krakend en bij Bose dof en verre van levendig.

De microfoon van de Sony geeft stemmen prettig helder door, maar heeft last van gesis en hakkelen. Voor een kort belletje naar huis zijn alle in-ears prima, maar voor een langdurig gesprek met een collega kun je beter de dopjes wegleggen en je telefoon pakken.

Een overzicht van de specificaties van de geteste in-ears vind je in onderstaande tabel, inclusief beoordelingen.

Klik op de tabel voor een vergroting (in pdf-formaat).

De WF-1000XM3 van Sony heeft het leukste extraatje: het is het enige model met actieve noisecancelling (ANC). De in-ears nemen het geluid om je heen op en spelen de fase 180 graden gedraaid weer af waardoor in het gunstigste geval het geluid compleet wegvalt. In de praktijk wordt dat lastiger gemaakt door veel bijkomende factoren.

Sony heeft wel goed werk geleverd bij de in-ears en de tot nu toe voor onze oren beste ANC voor in-ears afgeleverd. Een van de testers heeft vrijwel niets van het geruis en gezoef van een ICE-trein meegekregen.

Als je veel op de fiets zit, is de Sony geen goede optie. Door de vorm krijg je dan een permanent klapperen te horen, wat op je zenuwen gaat werken. Dat gebeurt ook als je al lopend de dopjes in hebt en er een flinke windvlaag voorbij suist.

Met de juiste tips en een zo optimaal afgesloten gehoorkanaal krijgen de B&O en Cambridge Audio ook prima passieve noise­cancelling voor elkaar. De modellen van Beats en Bose overtuigen op dit punt niet helemaal. Bij de Soundsport is dat niet zo erg; het is bij het sporten beter dat je niet compleet van de buitenwereld afgesloten bent.

Op het gebied van geluid springt de Sony WF-1000XM3 er positief uit met zijn neutrale geluid. De gekoppelde audiospeler moet wel AAC ondersteunen, anders neigen de hoge tonen naar wat te schel. Daarnaast heeft hij een goede accuduur, actieve noisecancelling en zit hij prettig in de oren.

Sporters kunnen kiezen uit de Powerbeats en de Bose. De Powerbeats zitten goed vast en hebben een duidelijk langere accuduur. Het model van Bose klinkt wat beter gebalanceerd en kan tegen een spatje water. Een alternatief is de eerder door ons geteste Audio-Technica ATH Sport 7 TW. Die is op het moment van schrijven voor zo’n 170 euro verkrijgbaar. Die ATH Sport 7 TW heeft een goed geluid en goede fit, maar de accuduur is slechts maximaal drie uur.

Bij bijna alle geteste in-ears in deze test was er ook altijd wel een minpunt, dat je zeker moet meenemen in je beslissing. Zo heeft de Melomania 1 van Cambridge Audio een slechte pasvorm, dus zorg dat je de set voldoende ruim kunt testen. De Bose heeft een flinke latentie, de B&O heeft onaangename hoge tonen en de Powerbeats hebben een te sterk gekleurd geluid.

(Dennis Schirrmacher, Hartmut Gieselmann en Alieke van Sommeren, c’t magazine)